Verbum

conflagrate

[ˈkɑ:nfləgreɪt]

1.

v.i.

загара́цца, выбуха́ць агнём, гарэ́ць

2.

v.t.

падпа́льваць, спа́льваць

afire

[əˈfaɪər]

adv., adj.

1) у агні́

to be afire — гарэ́ць, пала́ць агнём

2) энтузіясты́чна, з запа́лам

aflame

[əˈfleɪm]

adv., adj.

1) у по́лымі, у агні́

2) Figur. палымя́ны

to be aflame with eagerness — гарэ́ць ад нецярплі́васьці

ablaze

[əˈbleɪz]

1.

adv.

у по́лымі, у агні́

2.

adj.

1) бліску́чы; я́ркі, зы́ркі

2) узбу́джаны, распа́лены

to be ablaze — пала́ць агнём, палымне́ць, гарэ́ць

burn

I [bɜ:rn]

1.

v., burned or burnt, burning, v.i.

1) гарэ́ць

2) апяка́цца

3) адчува́ць гарачыню́, гарэ́ць

to burn with fever — гарэ́ць у ліхама́нцы

4) Figur. адчува́ць запа́л

to burn with enthusiasm — гарэ́ць натхне́ньнем

5) дава́ць сьвятло́

lamps were burning — гарэ́лі ля́мпы

6) мо́цна загарэ́ць, сьпячы́ся на со́нцы

7) Chem. згара́ць; акісьля́цца

8) Phys. выкарысто́ўваць я́дзерную энэ́ргію

2.

v.t.

1) палі́ць

2) апяка́ць, апяка́цца апа́рвацца

He burned his hand — Ён апёк руку́

3) выпа́льваць (узо́р)

4) пячы́

Mustard and pepper burn the tongue — Гарчы́ца й пе́рац пяку́ць язы́к

5) абпа́льваць (цэ́глу, гаршкі́)

6) палі́ць на вагні́ (як пакара́ньне)

3.

n.

1) апёк -у m.

2)

а) ме́сца, пашко́джанае апёкам

б) вы́паленая дзі́рка

3) мо́цны зага́р -у m.

•

- burn away

- burn down

- burn into

- burn oneself out

- burn out

- burn up

II [bɜ:rn]

n.

малы́ струме́нь, ручаёк -йка́ m.