чаепи́тие чаяпі́цце, -цця ср., чаява́нне, -ння ср., піццё гарба́ты;

занима́ться чаепи́тием піць чай (гарба́ту), чаява́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

garbus

м. разм. гарбун; гарбель; гарбыль; гарбач; гарбаты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

teacup [ˈti:kʌp] n. ку́бачак для гарба́ты, ча́йны ку́бачак

♦

a storm in a teacup бу́ра ў шкля́нцы вады́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sitko

н. сітца;

sitko do herbaty — сітца для гарбаты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зава́рка ж

1. (гарбаты – дзеянне) Áufbrühen n -s;

2. (запараная гарбата) Áufguss m -(e)s, -güsse

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Карба́ціць ’карабіць, гнуць’ (Яруш., Гарэц.), ’горбіць’ (Юрч.), ’карбаціцца’ (Гарэц.). Значэнне ’горбіць’ паказвае, што карбаціць можна разглядаць як кантамінацыю карабаціць (< korbatъ < korbъ — Трубачоў, Эт. сл., 11, 51) і гарбаты.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

drawing

[ˈdrɔɪŋ]

n.

1) малю́нак, рысу́нак -ку m.

2) малява́ньне, рысава́ньне n.

3) дро́бка гарба́ты (для зава́ркі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вусе́ль ’вусач’ (брагін., Шатал.). Ад вус, да словаўтварэння параўн. чубе́ль ’чубаты чалавек’, гарбе́ль ’гарбаты чалавек’ і пад., якія абазначаюць «асобу паводле адмоўнай прыкметы» (Сцяцко, Словаўтв., 244; Грам. бел. мовы, 1, 120).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gebógen

1.

part II ад bíegen

*

2.

a

~e Náse — гарба́ты нос

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зава́рка ж., в разн. знач. зава́рка;

з. гарба́ты — зава́рка ча́я;

насы́паць ~кі ў ча́йнік — насы́пать зава́рки в ча́йник;

з. прабо́ін — зава́рка пробо́ин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)