Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Dialékt
m -s, -e дыяле́кт, гаво́рка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
абры́вістыв разн. знач. обры́вистый;
а. бе́раг — обры́вистый бе́рег;
абры́вістая гаво́рка — обры́вистая речь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спава́жнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць спаважнага. Толькі ніяк не вязалася са спаважнасцю дзяўчыны яе гаворка — несціханая і смелая.Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Памоўка ’гаворка (у прымаўцы: Пра воўка памоўка, а воўк і тут)’ (ТСБМ, Янк.), ’пагалоска; прымаўка; заручыны’ (Нас.), ’прымаўка’ (Мат. Гом.), ’пагалоска, паклёп’ (Мал.), помо́ўка ’гаворка, нагавор’ (ТС). Рус.помо́лвка ’чуткі, пагалоска; пагаворка, прымаўка; заручыны’, таксама ў фраз.: О волке помолвка, а волк и тут; укр.помо́вка ’прымаўка, пагаворка; размова, гаворка’. Суфіксальны дэрыват ад памовіць < мовіць < мова (гл.). Памаві́ска ’вымоўе, пагаворка, прымаўка’ (Сцяшк.), лічачы па суфіксацыі, відаць, з польск.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
простанаро́дны, ‑ая, ‑ае.
Уст. Які мае адносіны да простага народа, простанароддзя; уласцівы яму. Простанародная гаворка. Простанародныя манеры. Простанародны быт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
have/hold a conversation with smb. ве́сці размо́ву з кім-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Размо́ва ’гаворка’, ’мова, вымаўленне’ (ТСБМ), ’размова’ (швянч., Сл. ПЗБ; Бяльк., Гарэц., Шпіл., Булг., Мал., Др.-Падб.), ’рознагалоссе’ (Нас., Гарэц.). Сюды ж размо́вка ’сварка, спрэчка, нязгода’ (Нас.). Да мова (гл.). Хутчэй за ўсё, запазычана з польск.rozmowa ’гаворка; перамова’ (Бел.-рус. ізал., 9).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
say-so
informal
а) неабгрунтава́ная гаво́рка, чу́ткі
б) зага́д; аўтарытэ́тная зая́ва
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)