ве́нтыль, -я, мн. -і, -яў, м. (спец.).
1. Клапан для рэгулявання расходу вадкасці, пары, газу ў некаторых тэхнічных устройствах.
2. Клапан у музычных інструментах для рэгулявання вышыні гуку.
|| прым. ве́нтыльны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэ́йка¹, -і, ДМ -йцы, мн. -і, рэ́ек, ж.
1. Плоскі брус, вузкая тонкая дошка.
2. Брус з дзяленнямі для вымярэння вышыні ўзроўню вады, глыбіні снегавога покрыва (спец.).
|| прым. рэ́ечны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вышы́ннік, ‑а, м.
Разм. Той, хто мае дачыненне да работы на значнай вышыні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нівелі́р, ‑а, м.
Спец. Геадэзічны інструмент для вызначэння вышыні розных пунктаў зямной паверхні.
[Фр. niveler.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радыёвышыняме́р, ‑а, м.
Прыбор для вымярэння з дапамогай радыёхваль вышыні палёту лятальных апаратаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кальча́к, ‑а, м.
Некалькі галін, лістоў, кветак, якія растуць на сцябле на адной вышыні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радыёальтыме́тр, ‑а, м.
Прыбор для вымярэння вышыні палёту лятальнага апарата, заснаваны на прынцыпе радыёлакацыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трапасфе́ра, ‑ы, ж.
Ніжні асноўны слой зямной атмасферы, размешчаны да вышыні 8–18 км.
[Ад грэч. tropos — паварот і слова сфера.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
насці́льны, -ая, -ае.
1. Плаўны, які ідзе амаль па прамой лініі (спец.).
Н. скачок.
2. Які ідзе паралельна паверхні зямлі на пэўнай вышыні (спец.).
Н. агонь.
Насцільная траекторыя палёту куль.
|| наз. насці́льнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)