вышыня́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вышыня́ вышы́ні
Р. вышыні́ вышы́нь
Д. вышыні́ вышы́ням
В. вышыню́ вышы́ні
Т. вышынёй
вышынёю		 вышы́нямі
М. вышыні́ вышы́нях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стро́й

‘суадносіны тонаў па вышыні; пабудова паэтычнага твора’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стро́й стро́і
Р. стро́ю стро́яў
Д. стро́ю стро́ям
В. стро́й стро́і
Т. стро́ем стро́ямі
М. стро́і стро́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

угары́, прысл.

У вышыні (у паветры, у небе).

У. ціўкнуў верабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уве́рсе, прысл.

У верхняй частцы, у вышыні.

У. над дзвярыма была вялікая шчыліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штурмо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Паветраная атака з невялікай вышыні.

Ш. варожага аэрадрома.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бры́ючы, -ая, -ае.

У выразе: брыючы палёт — палёт самалёта на гранічна малой вышыні над зямлёй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прастрэ́львацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -аецца; незак.

Быць адкрытым для абстрэлу.

Пазіцыі прастрэльваюцца з вышыні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глыбіняме́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыбор для вымярэння глыбіні адтулін пазоў, вышыні выступаў у дэталях машын.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вышыня́, -і́, мн. вышы́ні, вышы́нь, ж.

1. гл. высокі.

2. Прастора і адлегласць ад якога-н. пункта або зямлі ўверх.

Глядзець у вышыню.

Ляцець на вялікай вышыні.

Узняць на вялікую вышыню што-н. (таксама перан.)

3. Узвышша, пагорак.

Заняць вышыню.

Авалодаць вышынямі ваеннага майстэрства (перан.).

4. У матэматыцы: адрэзак прамой, які злучае вяршыню геаметрычнай фігуры з яе асновай (або прадаўжэннем асновы) і перпендыкулярны ёй.

В. трохвугольніка.

◊

Быць на вышыні (разм.) — адпавядаць самым строгім патрабаванням.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заво́блачны, -ая, -ае.

Вельмі далёкі, які знаходзіцца за воблакамі.

Завоблачныя вышыні.

Завоблачныя мары (перан.: далёкія ад жыцця, нерэальныя; іран.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)