przesądzać

незак. прадрашаць, прадвызначаць, вырашаць наперад;

przesądzać sprawę — прадвызначаць справу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ве́тлы ’ветлівы, прыветлівы, ласкавы’ (БРС, КТС, Касп.), (у)вѣтлый (Нік., Оч., 1), ве́тла (Гарэц., Яруш., БРС, КТС, Касп.), ветласць ’уласцівасць ветлівага чалавека, прыветлівасць’ (Гарэц., КТС, БРС), вѣтлыс(т)ь (Нік., Оч., 1). Рус. пск., смал., калін., калуж., прэйл. ве́тлый ’прыветлівы, ласкавы, мілы; гаваркі’, смал. ’вясёлы’. Паўночна-ўсходнеславянскае ўтварэнне ад větъ і ‑lъ. У сучасных слав. мовах větъ не захавалася, ёсць шматлікія дэрываты: рус. ответ, привет, обет, совет, вече, завещать, чэш. závěť, dovětek, oběť, славен. obečati, серб.-харв. ве́ћати, ст.-слав. вѣтъ, ст.-рус. вѣтъ ’нарада, рада, дагавор’; ’павучанне, саромленне’, якое збліжаецца этымолагамі (Фасмер, 1, 305; Махэк, 687) са ст.-прус. waitiāmai ’гаворым’, waitiāt ’гаворыць’, літ. vaitenù ’мяркую’, vaiténti ’кіраваць, вызначаць, меркаваць’, авест. vaēϑ‑ ’вызначыць суровым следствам’, vaēϑa ’судовае заключэнне’. Адносна сувязі слова větiti і vějati ’дзьмуць’ гл. Тапароў, КСИС, 25, 1958, 86–87, які далучае да іх і слав. větii (< *vēt‑i) ’аратар’. Вайян (RÉS, 24, 1947, 152–155), паводле ст.-слав. отъвѣ (замест отъвѣшта), дапускае корань vě‑ (а не vět‑), які маецца ў дзеяслове вѣꙗти (семантыка яго развівалася наступным чынам: ’веяць’, г. зн. ’аддзяляць’ → ’вырашаць’ → ’судзіць’). У сувязі з і.-е. *vet‑: *ve‑ параўн. таксама тахар. A, тахар. B wätk ’раздзяляць, вырашаць, загадваць’ і we‑ ’гаварыць’; падобнае развіццё значэння назіраецца ў лац. cernere ’аддзяляць’; ’вырашаць’, грэч. κρίνειν ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

decide

[dɪˈsaɪd]

v.

1) пастанаўля́ць, прыма́ць пастано́ву

2) нава́жвацца, наду́мвацца

3) выраша́ць (спрэ́чку, пыта́ньне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dispose

[dɪˈspoʊz]

v.t.

1) разьмяшча́ць, расстаўля́ць

2) абла́джваць, ула́джваць; выраша́ць

3) схіля́ць

•

- dispose of

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

decide [dɪˈsaɪd] v.

1. раша́ць, выраша́ць;

decide a dispute выраша́ць спрэ́чку

2. уплыва́ць, паўплыва́ць;

What decided you to give up your job? Што прымусіла вас кінуць працу?

decide on [dɪˌsaɪdˈɒn] phr. v. выбіра́ць, вы́браць;

In the end she decided on the red dress. Нарэшце яна выбрала чырвоную сукенку.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

decydować

незак.

1. o czym, w czym вырашаць што; пастанаўляць пра што (аб чым);

decydować o jego los — вырашаць яго лёс;

2. мець вырашальнае значэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аўтано́мія

(гр. autonomia, ад autos = сам + nomos = закон)

1) права насельніцтва якой-н. часткі дзяржавы самастойна вырашаць справы ўнутранага кіравання; самакіраванне;

2) вызначальнасць якой-н. з’явы ўнутранымі законамі (гетэраномія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

баяздо́льнасць, ‑і, ж.

Гатоўнасць выконваць баявыя дзеянні. Баяздольнасць арміі. □ Час быў вельмі напружаны. Трэба было.. актывізаваць дзейнасць падпольных партыйных арганізацый і іх работу сярод насельніцтва, узмацніць баяздольнасць партызанскіх атрадаў. Казлоў. // Здольнасць вырашаць адказныя задачы. Маркс няспынна падкрэсліваў, што ў ідэйным адзінстве і згуртаванасці пралетарскай партыі заключаецца крыніца яе баяздольнасці. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

behében

* vt

1) ліквідава́ць; пераадо́льваць; спыня́ць; выраша́ць

2) юрыд. касава́ць

Scháden ~ — спіса́ць стра́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

entschéiden

*

1.

vt выраша́ць, прыма́ць рашэ́нне

2.

(sich) адва́жвацца, нава́жвацца (für A – на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)