throw away

а) вы́кінуць

б) змарнава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кале́нца, ‑а, н.

1. Памянш.-ласк. да калена.

2. Асобнае сучляненне ў сцяблах злакавых, а таксама ў ствалах некаторых раслін. Каленца вінаграднай лазы. □ Тоўстыя з чырванаватымі каленцамі сцёблы стаялі густа адзін пры адным, як трыснёг ля рэчкі. Асіпенка.

•••

Выкінуць каленца гл. выкінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́кинуть сов.

1. (выбросить) вы́кінуць, мног. павыкіда́ць, павыкі́дваць;

2. перен., разг. вы́кінуць, адпалі́ць; см. выки́дывать​ 2;

3. (разрешиться от бремени выкидышем) прост. скі́нуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́кідаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

1. Выкінуць у некалькі прыёмаў (усё, многае).

В. рэчы праз акно.

2. перан. З цяжкасцю выгадаваць (разм.).

В. дзяцей.

|| незак. выкіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і выкі́дваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

jump a chapter

прапусьці́ць, вы́кінуць адзі́н разьдзе́л

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

give the air

Sl.

вы́кінуць з пра́цы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вы́кідаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Выкінуць у некалькі прыёмаў (усё, многае). Выкідаць на вуліцу ўсе рэчы.

2. перан. Разм. З цяжкасцю ўзгадаваць. Выкідаць дзяцей.

выкіда́ць ​1, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да выкінуць.

выкіда́ць ​2, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да вы́кідаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насто́рч, прысл.

Разм. Старчма. [Самахвал] паставіў насторч свой кузаў і намагаўся выкінуць цэментную рошчыну, што прыліпла да дна. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́церушыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак. што.

Разм. Трасучы, высылаць, выкінуць (што‑н. дробнае, сыпкае). Выцерушыць тытунь з кісета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́куліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Разм. Выкінуць адкуль‑н., перакуліўшы; вывернуць. Выкуліць з чаўна, з саней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)