узры́ць, ‑рые; зак., што.

Разрыць зямлю лычом (пра жывёл). // Падрываючы, падкопваючы, ускінуць. Трэці выбух узрыў лугавую макрэчу якраз на .. дарозе ў лес. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Zórnausbruch

m -(e)s, -brüche вы́бух гне́ву

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

outburst [ˈaʊtbɜ:st] n.

1. вы́бух, успы́шка (эмоцый);

an outburst of anger/indignation успы́шка гне́ву/абурэ́ння;

an outburst of applause вы́бух апладысме́нтаў

2. усплёск;

an outburst of energy усплёск эне́ргіі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

оглуши́ть сов., в разн. знач. аглушы́ць;

взрыв оглуши́л его́ вы́бух аглушы́ў яго́;

оглуши́ть уда́ром аглушы́ць уда́рам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узрыва́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне ў міне, снарадзе і пад., якое выклікае выбух, узрыў. Спачатку .. [Аўгіння] баялася, але Мікола пераканаў, што снарады абясшкоджаны — у іх няма ўзрывальнікаў. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tantrum [ˈtæntrəm] n. вы́бух раздражне́ння, істэ́рыка;

get into a tantrum ускіпе́ць, закаці́ць істэ́рыку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Explosión

f -, -en вы́бух

zur ~ bríngen* — узарва́ць, падарва́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Spréngung

f -, -en

1) вы́бух

2) перан. падрыў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

узры́ў, -ы́ву, мн. -ы́вы, -ы́ваў, м.

1. Імгненны распад рэчыва, які суправаджаецца ўтварэннем моцна нагрэтых, з высокім ціскам газаў, а таксама гук, які ўзнікае пры такім разбурэнні; выбух.

У. газаў.

У. бомбы.

2. Разбурэнне чаго-н., зробленае пры дапамозе такога распаду рэчываў.

У. скалы.

3. перан., чаго. Раптоўнае бурнае праяўленне чаго-н.

У. смеху.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стра́шны, -ая, -ае.

1. Які выклікае пачуццё страху.

С. звер.

Страшнае здарэнне.

Страшна (прысл.) у лесе перад навальніцай.

У жыцці было і страшнае (наз.).

2. Вельмі вялікі або моцны па ступені праяўлення чаго-н., значны (разм.).

С. холад.

С. выбух скалануў паветра.

3. Які выклікае непрыемныя пачуцці, уражвае сваім трагізмам; цяжкі.

Балючая і страшная вестка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)