штудзі́раваць

(ням. studieren, ад лац. studere = вучыцца, старанна займацца)

старанна вывучаць што-н.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

падалікатне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць, зрабіцца далікатным, далікатнейшым. Твар падалікатнеў — што значыць у горадзе хлопец жыве, вучыцца! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zaocznie

завочна;

studiować zaocznie — вучыцца завочна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адвучы́цца, -вучу́ся, -ву́чышся, -ву́чыцца; зак.

1. ад чаго і з інф. Адвыкнуць ад чаго-н.

А. курыць.

2. Закончыць навучанне або знаходзіцца на вучобе нейкі час (разм.).

А. ў сярэдняй школе.

Адвучыўся год на курсах.

|| незак. адву́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

university [ˌju:nɪˈvɜ:səti] n. універсітэ́т;

go to university вучы́цца ва ўніверсітэ́це;

enter the university паступі́ць ва ўніверсітэ́т;

a university course універсітэ́цкі курс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

learn [lɜ:n] v. (learned or learnt)

1. вывуча́ць, вучы́ць; вучы́цца;

What language do you learn? Якую мову вы вывучаеце?;

learn to swim/to use a computer вучы́цца пла́ваць/карыста́цца камп’ю́тарам

2. (of/about) даве́двацца;

I learned the news this morning. Я даведаўся пра гэту навіну сёння раніцай.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

lérnen

vt, vi вучы́цца, навуча́цца (чаму-н.)

lésen ~ — вучы́цца чыта́ць; вучы́ць (што-н.)

ein Gedícht áuswendig ~ — вы́вучыць верш на па́мяць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паспява́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад паспяваць ​3.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які паспяхова вучыцца, не адстае ў вучобе. Я ў Яўгенні Пятроўны лічыўся паспяваючым вучнем. Грамовіч.

3. у знач. наз. паспява́ючы, ‑ага, м. Той, хто паспяхова вучыцца, не адстае ў вучобе.

4. Дзеепрысл. незак. ад паспяваць ​3.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абы́раць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Абл. Звыкнуцца з дрэннымі ўмовамі; зрабіцца абыякавым. Абыралі каторыя, машыну не даглядаюць, вучыцца не хочуць. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павучы́цца, ‑вучуся, ‑вучышся, ‑вучыцца; зак.

1. Вучыцца некаторы час. [Сцёпка:] — Каб умець жыць па-людску, дык трэба вучыцца і не толькі ведаць, што такое рабфак, а і павучыцца на рабфаку. Колас.

2. Навучыцца чаму‑н., набыць якія‑н. веды, навыкі. Чыста пабеленая печ і сцены, добра вымытая падлога, прыбраныя з густам пасцелі ўразілі дзяўчат. Было чаму павучыцца ў такой акуратнай гаспадыні. Пальчэўскі. Слава аб камуне пайшла на ўсю акругу. Шмат людзей прыходзіла паглядзець, як жывецца, як ідзе праца, а шмат хто прыходзіў і чаму-небудзь павучыцца. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)