адшука́ць сов.

1. разыска́ть;

а. прапа́ўшых без ве́сткі — разыска́ть пропа́вших бе́з вести;

а. злачы́нца — разыска́ть престу́пника;

2. (добиться усиленными поисками) изыска́ть;

а. рэзе́рвы павелічэ́ння вытво́рчасці — изыска́ть резе́рвы увеличе́ния произво́дства

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дабі́ць, -б’ю́, -б’е́ш, -б’е́; -б’ём, -б’яце́, -б’ю́ць; -бі́ты; зак.

1. каго (што). Прыкончыць (у 2 знач.) раненага, падстрэленага.

Паляўнічы дабіў звера.

Гэтыя весткі зусім дабілі старога (перан.).

2. перан., каго-што. Канчаткова разграміць.

Д. варожыя сілы.

3. што. Канчаткова разбіць што-н. недабітае, трэснутае; перабіць усё, што засталося цэлым.

Д. талеркі.

4. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), што і чаго. Скончыць біць, утвараць гукі (пра гадзіннік).

Гадзіннік не паспеў д. шостага ўдару, як пачалася нарада.

5. што. Увагнаць да канца.

Д. цвік.

6. перан., што. Завяршыць якую-н. работу.

К вечару дабілі жніво.

◊

Дабіць да ручкі (разм.) — давесці да развалу, да поўнай непрыгоднасці.

|| незак. дабіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хро́ніка ж.

1. (летапіс) Chronik [´kro:-] f -, -en;

2. (весткі аб бягучым жыцці) Tágesbericht m -(e)s, Táges¦ereignisse pl, Táges¦chronik f - [-k-] (газетная); Wóchenschau f - (у кіно); Táges¦übersicht f - (па радыё)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

scotch

[skɑ:tʃ]

v.t.

1) абясшко́джваць

to scotch a snake — абясшко́дзіць вужа́ку

2) спыня́ць пашырэ́ньне (ве́сткі)

3) надрэ́зваць, глыбо́ка разрэ́зваць

4) заклі́ньваць, спыня́ць (напр. рух ко́ла)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Понт ’бачнасць (памылковая)’ (Мат. Гом.), панто́вы ’добры’ ў выразе: Яна дзеўчына пантовая, што і казаць (Жд. 1) — магчыма, тут маецца на ўвазе ’добры з выгляду’. Найбольш верагодна з рус. жарг. понт ’падман, хітрасць’, для понту ’для выгляду’, понт бить ’выяўляць з сябе чэснага чалавека’, паходжанне якіх не да канца высветленае. Параўн. балг. жарг. пунт ’падман’ ад тур. punt ’падман, хітрасць’ < італ. punto (БЕР, 5, 854), параўн. таксама італ. puntèllo ’хітрасць’; серб.-харв. punta ’падман’. Скок (3, 78) выводзіць з ням. Bund ’узрушэнне ад несапраўднай весткі’ і суадносіць з bunt ’узрушэнне, бунт’, што сумнеўна. Танкоў (Опыт исследования воровского языка, Казань, 1930, 15) звязвае з франц. ponter ’панціраваць, рабіць стаўку ў гульні’, што тлумачыць рус. жарг. пантер ’ігрок-аферыст’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дане́сціся

1. разм. (хутка даехаць, дабегчы) in schnéller Fahrt [in schnéllem Lauf] erréichen;

2. (зрабіцца вядомым) zu Óhren kómmen* (чуткі, весткі);

3. (наблізіўшыся, зрабіцца чутным) dríngen* vi (s); hállen vi; herüberklingen* vi (пра гукі, пахі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

няўце́шны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, што немагчыма суцешыць, супакоіць. Хіліла маці галаву Над папялішчам, над магілай. Але няўцешную ўдаву Навала тая не скарыла. Шушкевіч.

2. Вельмі моцны па сіле праяўлення (пра гора, слёзы і пад.). — Шабуня памёр, — сказаў Туравец. — Памёр? — перапытаў Крайко. — Эх! — У гэтым «эх» Туравец адчуў няўцешную крыўду і боль. Мележ.

3. Які не прыносіць суцяшэння; несуцяшальны. Няўцешныя весткі прыбываюць кожны дзень: Мінск у руінах, фашысцкае войска ідзе па Беларусі. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

изве́стие ср.

1. (сообщение) паведамле́нне, -ння ср.; (весть) ве́стка, -кі ж.;

име́ть изве́стие (изве́стия) мець ве́стку (ве́сткі);

после́дние изве́стия апо́шнія паведамле́нні;

2. изве́стия мн. (о периодическом издании) ве́сці, род. ве́сцяў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расстра́ивать несов.

1. (нарушать строй) расстро́йваць; (о музыкальном инструменте — ещё) разла́джваць;

расстра́ивать ряды́ проти́вника расстро́йваць рады́ праці́ўніка;

расстра́ивать роя́ль расстро́йваць рая́ль;

2. (причинять ущерб) разла́джваць;

расстра́ивать дела́ разла́джваць спра́вы;

3. (мешать осуществлению) разла́джваць;

расстра́ивать пла́ны разла́джваць пла́ны;

4. (приводить в болезненное состояние) псава́ць;

расстра́ивать не́рвы псава́ць не́рвы;

5. (огорчать) хвалява́ць, псава́ць настро́й; засмуча́ць;

э́ти ве́сти меня́ расстра́ивают гэ́тыя ве́сткі мяне́ хвалю́юць (засмуча́юць), гэ́тыя ве́сткі псую́ць мне настро́й;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

благоприя́тный

1. (способствующий) спрыя́льны; (удобный) зру́чны;

благоприя́тный слу́чай зру́чны вы́падак;

2. (благосклонный) прыхі́льны;

благоприя́тная реце́нзия прыхі́льная рэцэ́нзія;

3. (удачный) уда́лы, шчаслі́вы, до́бры;

благоприя́тный исхо́д уда́лы (шчаслі́вы) кане́ц;

благоприя́тные ве́сти до́брыя ве́сткі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)