бізо́н

(фр. bison, ад лац. bison)

паўночнаамерыканскі дзікі бык атрада парнакапытных.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

буга́й I, -гая́ м. (домашнее животное) бык

буга́й II, -гая́ м. (птица) выпь ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Ке́ршы ’пярэсты’ (Сл. паўн.-зах.). «Бывае кершы бык, карова кершая» (там жа, 458). Параўн. таксама бел. кершыс ’пярэсты вол’, кершаваты -пярэсты’, польск. kierszuk, kierszal ’пярэсты бык’, kierszajka ’етярэстая карова’. Даная група слоў літ. паходжання: літ. keršis ’пярэсты (бык, конь)’. Адпаведныя дэмінутывы: keršiikas, keršėlis (Грынавецкене і інш., LKK, 16, 1975, 178; Лаўчутэ, Балтизмы, 45).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бугаі́ ягады буякі, Vaccinium uliginosum L.’ (Кіс.). Паколькі сувязь з буга́й ’бык’, як і з буя́к ’бык’ (параўн. буякі́ ’Vacc. ulig.’), вельмі няпэўная (гл. падрабязна пад буякі́), то можна меркаваць з пэўнай верагоднасцю аб другасным паходжанні назвы. Буякі́ пры запазычанні ў іншыя дыялекту асэнсавалася як слова, звязанае з буя́к ’бык’, і яго «пераклалі» іншым словам для абазначэння «быка» — буга́й.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

усто́й, ‑я, м.

1. Спец. Апора, бык ​2.

2. звычайна мн. (усто́і, ‑яў); перан. Уклад жыцця, замацаваны традыцыям. Устоі жыцця. Маральныя ўстоі. □ Гераічная барацьба лепшых сыноў рабочага класа падарвала ўстоі самаўладства. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буфта́льм

(ад гр. bus = бык + ophthalmos = вока)

паталагічнае павелічэнне вочнага яблыка; бычынае вока.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Pféiler

m -s, - слуп, кало́на, апо́ра, бык (маста)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

буга́й

(тур. buga)

1) самец буйной рагатай жывёлы, бык;

2) начная балотная птушка сям. чаплевых, самец якой вясной, апусціўшы дзюбу ў ваду, утварае гукі, падобныя да рову быка (народныя назвы: вадзяны бык, гібейла, бухала).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

реве́ть несов.

1. в разн. знач. раўці́;

бык ревёт бык раве́;

реве́ла буря раўла́ бу́ра;

реву́т мото́ры раву́ць мато́ры;

2. (о животных) раўці́, рыка́ць;

3. (громко кричать) раўці́;

4. (громко плакать) разг. раўці́, ру́мзаць;

◊

реве́ть белу́гой раўці́ не́мым го́ласам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бы́кус ’перарослы’ (Нас.). Жартаўлівае ўтварэнне (паводле лацінскіх слоў на ‑ус) ад бык.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)