fuszerować

незак. рабіць брак; халтурыць, партачыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Мэркамэ́нты ’клопаты, турботы’ (Бяльк.). Відаць, скажонае польск. mankament ’брак, недахоп, памылка, загана, хіба’, якое з італ. mencamento ’недахоп, дэфект, парушэнне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нядба́йнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто нядбайна адносіцца да сваіх абавязкаў, да справы. Разам з іншымі рабочымі Вроня змагаецца з безгаспадарнасцю, з нядбайнікамі, з-за якіх шмат прадукцыі ідзе ў брак. Кудраўцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Недахва́т ’недастача’, недохва́т ’нястача, беднасць; недахоп, брак’ (ТС), недахва́тка ’тс’ (Растарг.), недахва́тнасць ’недахоп’ (Мат. Маг.). З неда- і хвата́ць ’хапаць; быць дастатковым’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Féhlleistung

f -, -en

1) про́мах, прама́шка

2) брак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

shortage [ˈʃɔ:tɪdʒ] n. недахо́п, няста́ча, дэфіцы́т; брак;

There is a shortage of potatoes this year. У гэтым годзе мала бульбы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бракаро́б, ‑а, м.

Той, хто дапускае брак у рабоце; нядобрасумленны работнік. — Мы, таварышы, гаварыла майстар цэха, — спаборнічаем за тое, каб наш, цэх стаў калектывам камуністычнай працы. Дык хіба мы можам цярпець бракаробаў у нашай сям’і? Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыпра́дак ’нітка, якая парвалася пры прадзенні і якую прыпралі зноў’ (рас., Шатал.). Рус. наўг. припря́дки ’месца злучэння парванай ніткі ў пражы, брак’. Да прыпра́сці, прыпраду́ < пра́сці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лама́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Паляўнічая стрэльба, якая зараджаецца гатовымі набоямі ў гільзах; пераломнае ружжо. Няхай стрэльба — не ламанка, Але стрэліць — зробіць знак... То не стрэльба, а каханка, Нават старасць ёй не брак. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скасава́ць сов.

1. (закон, распоряжение) упраздни́ть; отмени́ть;

2. (договор, брак) расто́ргнуть;

3. юр. касси́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)