Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
rzezimieszek
м.
1.уст. кішэннік;
2. злодзей, бандыт
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Махамэ́т, мъхамэ́т, мьхамэ́ціна ’прайдзісвет’ (міёр., З нар. сл.). Параўн. рус.дан.махоме́т ’бандыт’, магоме́т — лаянка (у А. П. Чэхава). Паводле Фасмера (2, 556), у рус. мову прыйшло з Захаду. Узыходзіць да араб.Muḥammad ’Магамет’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
zbir
м.
1. наёмны забойца; бандыт;
2.перан. кат
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
bravo
I[ˈbrɑ:voʊ]
interj., n.
бра́ва!
II[ˈbrɑ:voʊ]
n., pl. -voes or -vos
наня́ты забо́йца, банды́т -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
jednoręki
аднарукі;
jednoręki bandyta — аднарукі бандыт (пра аўтамат для гульняў)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
разбо́йнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Займацца разбоем, грабяжамі. Пасля даследавання забойства схіляюся к таму, што бандыт Гусак разбойнічаў адзін.Пестрак.
2. Займацца гвалтам, прымяняць сілу для дасягнення чаго‑н. — Не разбойнічай! Тое бяры, што даю табе, а сілай не дам браць, людзей клікаць буду.Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
gunman
[ˈgʌnmən]
n., pl. -men
1)
а) чалаве́к, узбро́ены стрэ́льбай
б) знаве́ц збро́і
2) напа́днік, банды́т -а m., забо́йца -ы m. & f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)