адме́рзнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; -мёрз, -мёрзла; зак.
1. Загінуць ад марозу, вымерзнуць.
Агуркі адмерзлі.
2. разм. Моцна азябнуць (пра часткі цела); страціць гібкасць, адчувальнасць на холадзе.
Адмерзлі вушы на марозе.
|| незак. адмярза́ць, -а́е.
|| наз. адмярза́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ксерадэрмі́я
(ад ксера- + дэрма)
мед. павышаная адчувальнасць скуры да ультрафіялетавых прамянёў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дзеравяне́ць, -не́ю, -не́еш, -не́е; незак.
1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Набываць цвёрдасць, уласцівую дрэву.
Сцябло расце і дзеравянее.
2. Страчваць адчувальнасць, дранцвець.
Ногі дзеравянеюць ад холаду.
|| зак. адзеравяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е, задзеравяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і здзеравяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
карчане́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.
Моцна азябшы, траціць адчувальнасць. Рукі карчанеюць на марозе. □ Цэментовая падлога ў камеры намерзла, босыя ногі пачалі карчанець. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзервяне́ць разм.
1. (набываць цвёрдасць) erstárren vi (s), steif wérden;
2. (страчваць адчувальнасць) gefühllos wérden, únempfíndlich wérden
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
чу́вственность
1. пачуццёвасць, -ці ж.; адчува́льнасць, -ці ж.;
2. пачуццёвасць, -ці ж.; пажа́длівасць, -ці ж.; см. чу́вственный;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
амярцве́лы, -ая, -ае.
1. Які страціў адчувальнасць (пра клеткі, тканкі і пад.).
Амярцвелая тканка.
2. перан. Які страціў рухомасць пад уплывам чаго-н.; які заціх; які пазбавіўся маральных сіл, адчувае спустошанасць.
А. горад.
Амярцвелае сэрца.
3. перан. Які аджыў, страціў значэнне, жыццёвасць.
Амярцвелыя традыцыі.
|| наз. амярцве́ласць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сасо́чак, ‑чка, м.
1. Памянш.-ласк. да сасок (у 1, 2 знач.).
2. Бугарок на паверхні скуры, на слізістай абалонцы і пад., якому ўласціва адчувальнасць. Сасочкі надскуркі. Пер’евыя сасочкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гіперэстэзі́я
(ад гіпер- + гр. aisthesis = адчуванне)
павышаная адчувальнасць скуры да звычайных знешніх раздражняльнікаў (параўн. гіпестэзія).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гіпестэзі́я
(ад гта- + гр. aisthesis = адчуванне)
паніжаная адчувальнасць скуры да звычайных знешніх раздражняльнікаў (параўн. гіперэстэзія).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)