tract

[trækt]

n.

1) разло́г, абша́р -у m.

a tract of desert — пусты́нны абша́р

2) Anat. тракт -у m.

(the) digestive tract — стравава́льны тракт

respiratory tract — ды́хальны тракт

3) пэры́яд -у m. (ча́су)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

абся́г, ‑у, м.

1. Прастора, якую можна акінуць, ахапіць вокам; абшар; далягляд. Адсюль, з пагорка, перад чалавекам раскрываецца ўвесь абсяг. Даніленка. Палікар Сцяпанавіч, як сядзеў, адразу ўспомніў учарашні абсяг палёў навокал. Грамовіч.

2. перан. Сфера, галіна дзейнасці каго‑, чаго‑н. Увесь абсяг маіх інтарэсаў у асноўным абмяжоўваўся пытаннямі культуры. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Разло́жысты ’развесісты, раскідзісты (пра дрэва, крону, галіны)’, ’шырокі, адкрыты’, ’які далёка чуецца’ (ТСБМ), ’разгалісты’ (Сл. ПЗБ), ’галінасты’ (Сцяшк. Сл.), ’развесісты’ (Гарэц., Др.-Падб.), рус. дыял. разло́жистый ’які разыходзіцца ў бакі’. Ад раз- і лажыць. Сюды ж разло́г ’абшар, адкрытая прастора’ (ТСБМ), ’прастор, пагоркі, нізіны’ (Сцяшк., Др.-Падб.), разло́г ’рыхлая глеба’ (Касп.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

immensity

[ɪˈmensəti]

n., pl. -ties

1) ве́ліч f., неабся́жны абша́р

2) вялі́кая ко́лькасьць

3) бяско́нцасьць, бязьме́жнасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аграма́дзіна Вялікі абшар поля (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

цыкло́н м метэар Zyklón m -s, -e; Wírbelsturm m -(e)s, -stürme (ураган); геагр Tíefdruckgebiet n -(e)s, -e, Tief n -s, -s (абшар нізкага ціску)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Raum

m -(e)s, Räume

1) прасто́ра, абша́р

2) ме́сца, памяшка́нне

3) аб’ём, ёмістасць

4) кабі́на, пако́й

5) раён, мясцо́васць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мутне́ць, ‑ее; незак.

1. Рабіцца мутным. Вада мутнее. □ Пацямнела. Значна пасінеў абшар. Далі пачалі мутнець і злівацца з сінню. Бядуля. Ноч паступова згушчалася, мутнела, на кукурузныя лісты клалася халаднаватая раса. Кулакоўскі.

2. перан. Станавіцца няясным, невыразным; зацямняцца (аб розуме, памяці). Урэшце пачала мутнець памяць. Дні блыталіся з начамі. Лупсякоў. Цікавасць перамешвалася ў мяне са страхам, ад якога мутнела ў галаве. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыазе́р'е Абшар, які прылягае да возера (Міёр., Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

vassalage

[ˈvæsəlɪdʒ]

n.

1) васа́льны стан

2) васа́льная зале́жнасьць

3) зале́жнасьць f.; няво́ля f., ра́бства n.

4) абша́р, які́м вало́даў васа́л

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)