1) абша́р -у m., прасто́ра; разьле́гласьць, даль f.
2) раздо́льле n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
tract
[trækt]
n.
1) разло́г, абша́р -у m.
a tract of desert — пусты́нны абша́р
2) Anat. тракт -у m.
(the) digestive tract — стравава́льны тракт
respiratory tract — ды́хальны тракт
3) пэры́яд -у m. (ча́су)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
абся́г, ‑у, м.
1. Прастора, якую можна акінуць, ахапіць вокам; абшар; далягляд. Адсюль, з пагорка, перад чалавекам раскрываецца ўвесь абсяг.Даніленка.Палікар Сцяпанавіч, як сядзеў, адразу ўспомніў учарашні абсяг палёў навокал.Грамовіч.
2.перан. Сфера, галіна дзейнасці каго‑, чаго‑н. Увесь абсяг маіх інтарэсаў у асноўным абмяжоўваўся пытаннямі культуры.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Разло́жысты ’развесісты, раскідзісты (пра дрэва, крону, галіны)’, ’шырокі, адкрыты’, ’які далёка чуецца’ (ТСБМ), ’разгалісты’ (Сл. ПЗБ), ’галінасты’ (Сцяшк. Сл.), ’развесісты’ (Гарэц., Др.-Падб.), рус.дыял.разло́жистый ’які разыходзіцца ў бакі’. Ад раз- і лажыць. Сюды ж разло́г ’абшар, адкрытая прастора’ (ТСБМ), ’прастор, пагоркі, нізіны’ (Сцяшк., Др.-Падб.), разло́г ’рыхлая глеба’ (Касп.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
immensity
[ɪˈmensəti]
n., pl. -ties
1) ве́ліч f., неабся́жны абша́р
2) вялі́кая ко́лькасьць
3) бяско́нцасьць, бязьме́жнасьць f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
аграма́дзіна Вялікі абшар поля (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
цыкло́нм.метэар. Zyklón m -s, -e; Wírbelsturm m -(e)s, -stürme (ураган); геагр. Tíefdruckgebiet n -(e)s, -e, Tief n -s, -s (абшарнізкагаціску)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Raum
m -(e)s, Räume
1) прасто́ра, абша́р
2) ме́сца, памяшка́нне
3) аб’ём, ёмістасць
4) кабі́на, пако́й
5) раён, мясцо́васць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
мутне́ць, ‑ее; незак.
1. Рабіцца мутным. Вада мутнее. □ Пацямнела. Значна пасінеў абшар. Далі пачалі мутнець і злівацца з сінню.Бядуля.Ноч паступова згушчалася, мутнела, на кукурузныя лісты клалася халаднаватая раса.Кулакоўскі.
2.перан. Станавіцца няясным, невыразным; зацямняцца (аб розуме, памяці). Урэшце пачала мутнець памяць. Дні блыталіся з начамі.Лупсякоў.Цікавасць перамешвалася ў мяне са страхам, ад якога мутнела ў галаве.Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыазе́р'еАбшар, які прылягае да возера (Міёр., Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)