Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
абша́р, -у, мн. -ы, -аў, м.
Неабсяжная прастора, разлегласць; участак вялікіх памераў.
А. зямлі нязмерны.
Абшары балот.
|| прым.абша́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абша́р, -ру м. просто́р, простра́нство ср.;
~ры стэ́паў — степны́е просто́ры
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абша́р, ‑у, м.
Неабсяжная прастора, разлегласць. А мароз трашчыць сіберны, Пухам крые, пухам сцеле Увесь абшар зямлі нязмерны, Нібы мяккую пасцелю.Гурло.Ад белай пены.. мора здавалася бяскрайнім зімовым абшарам, на якім лютуе завіруха, варочаючы і рассыпаючы высокія снежныя сувеі.Дуброўскі.// Участак вялікіх памераў. Абшары балот. □ І што за Ліпава такое? А гэта — поле маладое Сярод лясоў, як скінуць вокам; На тым абшары, на шырокім, Раскошна нівы красавалі.Колас.[Алёша] глядзеў на поле ў залатых хвалях паспелага жыта ці пшаніцы і адчуваў сябе гаспадаром усяго гэтага абшару.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абша́рм (wéiter) Raum m -(e)s, Weite f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
абша́р
(польск. obszar, ад ням. obirschar = вымераны ўчастак зямлі)
1) неабсяжная прастора, разлегласць;
2) участак вялікіх памераў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Абша́р ’абшар, прастора’ (БРС, Бяльк., Сцяшк. МГ). Абшар (пшенʼицы) < польск.obszar < ням.obirschar (< überscheeren ’перарэзаць’) ’частка зямлі, якая вылучаецца пасля вымярэння’ (XV ст.). З XVII ст. — сучаснае значэнне (Брукнер, 68). Калі гэта так, бел.абшар < польск.obszar (XVII ст.) (параўн. Мартынаў, SlW, 68).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абша́р Прастора, тэрыторыя, наваколле; агромністая зямельная плошча (Сен.Касп., Нясв.). Тое ж аба́пал, абаполь (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)