cook​1 [kʊk] n.

1. ку́хар; куха́рка

2. naut. кок

♦

too many cooks spoil the broth ≅ y сямі́ ня́нек дзіця́ мурза́тае

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cuddle​2 [ˈkʌdl] v. прыціска́ць да сябе́, мо́цна абдыма́ць;

cuddle a baby in one’s arms прыціска́ць да сябе́/да сваі́х грудзе́й дзіця́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

забаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., каго-што.

Весяліць, пацяшаць чым‑н. цікавым, забаўным. [Лабановічу] было надзвычайна вісела, язык развязаўся, ён забаўляў паненак; яны слухалі і смяяліся. Колас. [Эдвард Лявэр] узяў дзіця на рукі, прытуліў да сяк, падняў яго высока на руках, пачаў усміхацца, забаўляць дзіця, цмокаць яму губамі. Чорны. // Займаць гаворкай, адцягваць увагу ад чаго‑н. — Не забаўляй, вон з поля! — крычыць высокі. — Чаго зубы загаворваеш!.. Галавач. // Даглядаць, няньчыць. Цэлы дзень забаўляла бабка ўнучку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беспрыту́льны

1. прил. (бездомный) бесприю́тный; беспризо́рный;

~нае дзіця́ — бесприю́тный (беспризо́рный) ребёнок;

2. в знач. сущ. беспризо́рный, беспризо́рник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падапе́чны

1. прил. подопе́чный;

~ная тэрыто́рыя — подопе́чная террито́рия;

~нае дзіця́ — подопе́чный ребёнок;

2. в знач. сущ. подопе́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неразвіты́ в разн. знач. неразвито́й;

~то́е дзіця́ — неразвито́й ребёнок;

~та́я прамысло́васць — неразвита́я промы́шленность;

н. сказ — нераспространённое предложе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Малю́та ’дробная рыба’ (іўеў., Сцяшк. Сл.), малю́тка ’маленькае дзіця, хто-небудзь, што-небудзь вельмі маленькае’ (ТСБМ). Рус. малю́тка, малю́та ’тс’, ’дарослы гарэза сярод дзяцей’, укр. ’малыш’, польск. maluta ’дзіця’, ’драбяза, чарвячок’, malutka ’дзяўчына’, чэш. malutký, malitký ’маленькі’, в.-луж. małutki, н.-луж. małutučki ’вельмі маленькі’. Паўн.-слав. malʼuta. Да малы́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

буту́з, ‑а, м.

Разм. Маленькі, тоўсценькі хлопчык; таўсматае дзіця. Чарнавокі бутуз, пачуўшы каманду, пацягнуў за вяровачку — і кучка палітончыкаў, выцягваючыся зноў у ланцужок, павольна пасунулася за сваім важаком. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязгрэ́шны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не зрабіў граху, правіннасці; маральна чысты. Бязгрэшны чалавек. Бязгрэшнае дзіця.

2. Які не мае ў сабе нічога агіднага, дрэннага; чысты. Бязгрэшныя забавы. Бязгрэшнае каханне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глуханямы́, ‑ая, ‑ое.

Пазбаўлены слыху і здольнасці мовы. Глуханямое дзіця. // у знач. наз. глуханямы́, ‑ога, м.; глуханяма́я, ‑ой, ж. Пра чалавека, пазбаўленага слыху і здольнасці гаварыць. Школа для глуханямых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)