Вільготнасць ’сырасць’ (КТС), ст.-бел. вилготность, вилкготность запазычаны з польск. wilgotność (Булыка, Запазыч., 63; Гіст. лекс., 73).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Дружалю́бны ’дружалюбны’ (БРС). Рус. дружелю́бный. Відавочнае запазычанне з рус. мовы (у бел. мове няма ў іншых крыніцах).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ладу́шы ’ляпёшкі, праснакі’, ладу́шачкі, ладу́шкі ’тс’ (в.-дзв., Бел. хр. дыял.; Сл. паўн.-зах.). Да ала́дкі (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Малю́шчы ’набожны’ (смарг., Сл. ПЗБ). Да маліць, маліцца (гл.). Аб суфіксе прыметніка гл. Бел. грам.₂, 307–308.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Молкаса, ст.-бел. молкаса ’глінішча’ запазычана з літ. molkasė, mólkasis ’тс’ (Яблонскіс, 128; Булыка, Лекс. запазыч., 209).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мухава́ць ’сварыцца’ (слонім., Сцяшк. Сл.), серб.-харв. му̏хати ’ўпарціцца, злавацца’. Бел.-серб.-харв. ізалекса. Да му́ха (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Мы́дзгаць ’пэцкаць, брудзіцца’ (Касп.). У выніку кантамінацыі бел. вэдзгаць, вэзгаць (гл.) і рус. (эа)мыэгаць ’завэдзгаць, запэцкаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Мыша́тнік ’каршун, што ловіць мышэй’ (Бяльк.), рус. калуж. мышитник ’мышалоў’. Усх.-бел.-рус. ізалекса. Да мыш (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мі́ласлівы ’міласэрны’ (Нас., Шат., Касп.), ’міласцівы, ласкавы’ (Ян.), рус. ми́лосливый ’тс’. Бел.-рус. ізалекса (з суфіксам ‑л‑).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Па́сьбіска ’паша’ (шальч., Сл. ПЗБ) — калька з бел. пась‑ бішча (там жа) на ўзор польск. pastwisko ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)