бу́ра, ‑ы,
1. Вецер вялікай разбуральнай сілы, звычайна з дажджом або снегам.
2.
3. Шум, крык.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бу́ра, ‑ы,
1. Вецер вялікай разбуральнай сілы, звычайна з дажджом або снегам.
2.
3. Шум, крык.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бязмо́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які нічога не гаворыць, маўчыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ва́рты, ‑ая, ‑ае; варт, ‑а.
1. Які заслугоўвае чаго‑н.
2.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́гляд, ‑у,
1. Вонкавае аблічча.
2. Знешні абрыс, контур прадмета.
3. У спалучэнні з прыназ. «з», «на», «пад» утварае прыслоўныя словазлучэнні ў значэнне знешне.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аб’е́хаць, ‑еду, ‑едзеш, ‑едзе; ‑едзем, ‑едзеце, ‑едуць;
1. Праехаць вакол каго‑, чаго‑н.
2. Праехаць збоку, абмінаючы каго‑, што‑н.
3. Едучы, пабыць усюды, у многіх месцах.
4. Апусціцца, з’ехаць уніз.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дурны́, ‑а́я, ‑о́е.
1. Разумова абмежаваны, тупы; неразумны.
2.
3. Варты асуджэння; дрэнны, непрыемны.
4. Цяжкі, благі.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ёмкі, ‑ая, ‑ае.
1. Якім добра і лёгка карыстацца; зручны.
2. Зграбны, спрытны.
3. Вялікі, ладны.
4. Тое, што і ёмісты; умяшчальны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ідэ́я, ‑і;
1. Паняцце, уяўленне, якое праўдзіва або памылкова адлюстроўвае рэчаіснасць у свядомасці чалавека і вырашае яго адносіны да навакольнага свету.
2. Галоўны істотны прынцып светапогляду.
3. Думка, задума.
4. Асноўная, галоўная думка твора, творчасці і пад.
[Ад грэч. idea — вобраз, паняцце, ўяўленне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каштава́ць 1, ‑тую, ‑туеш, ‑туе;
1. Мець тую або іншую цану, грашовую вартасць.
2. Абыходзіцца ў якую‑н. суму, патрабаваць якіх‑н. затрат.
каштава́ць 2, ‑тую, ‑туеш, ‑туе;
1. Спрабаваць ежу, піццё на смак, на гатоўнасць і інш.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кні́га, ‑і,
1. Друкаванае выданне (даўней — рукапіснае) у форме збрашураваных і пераплеценых разам аркушаў з тэкстам і ілюстрацыямі.
2. Сшытыя, пераплеценыя лісты паперы для якіх‑н. запісаў.
3. Адна з некалькіх вялікіх частак навуковага ці літаратурнага твора.
4.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)