Разм. Агаліцца, пазбавіцца покрыва; пакрыцца пралысінамі. На высокіх мясцінах поле ўжо зусім пралысела.Дуброўскі.А то, бывае, пралысее дзе з-пад вады прагалачак, прасохне, араць-сеяць пара.Кірэйчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абсе́яць, ‑сею, ‑сееш, ‑сее; зак., што.
1. Правесці сяўбу; засеяць. Абсеяць поле. □ Абсеем пасевам жывучым загоны І сцежкі намецім да сонца і зораў.Купала.
2. Пакрыць чым‑н. у мностве; абсыпаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бро́нетранспарцёр, ‑а, м.
Баявая браніраваная аўтамашына, прызначаная для перавозкі пяхоты на поле бою і для разведкі. І вось з засадай параўняўся бронетранспарцёр з дзесяткам гітлераўцаў і тры аўтамашыны са скрынкамі.Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вясно́йівясно́ю, прысл.
У час вясны. Люблю пазіраць я На поле вясной, Як ветрык жартліва Плыве збажыной.Колас.Вясною тут да позняе пары на скібы глебу крояць трактары.А. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́вазіць, ‑важу, ‑вазіш, ‑вазіць; зак., што.
1. Перавозячы што‑н. часткамі, вывезці поўнасцю. Вывазіць бярвенні з лесу. Вывазіць увесь гной на поле.
2. Запэцкаць у што‑н. Вывазіць паліто ў гразь.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
domain
[doʊˈmeɪn]
n.
1) улада́рства n.
2) маёнтак -ку m., зяме́льныя ўлада́ньні
3) галіна́f., абся́г -у m.; по́ле дзе́яньня, сфэ́ра f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Віко́вішча ’поле пасля ўборкі вікі’ (рэч., лоеў., хойн., Мат. Гом.) да віка (гл.). Утворана пры дапамозе рэгулярнага суф. Nomina loci ‑išče.