дрэваапрацо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.

Апрацоўка дрэва (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камлёвы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да камля. Камлёвая частка дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карага́ч, ‑а, м.

Паўднёвае лісцевае дрэва ці куст сямейства вязавых; бераст.

[Ад цюрк. кара агач — чорнае дрэва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабо́, нескл., н.

Абутак на драўлянай падэшве або выдзеўбаны з дрэва.

[Фр. sabot.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штамб, ‑а, м.

Спец. Частка ствала дрэва ад кораня да кроны.

[Ад ням. Stamm — ствол.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sapwood

[ˈsæpwʊd]

n., Bot.

абало́на f. (дрэ́ва)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

conifer

[ˈkɑ:nəfər]

n.

хваёвае дрэ́ва, хваёвы куст

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bole

[boʊl]

n.

каме́ль -ля́ m. (дрэ́ва)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

грана́тнік, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Паўднёвае фруктовае дрэва або куст сямейства гранатавых з ярка-чырвонымі кветкамі; гранат ​1. / ‑у; у знач. зб. Пасадка гранатніку.

2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тамары́нд, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Трапічнае вечназялёнае дрэва сямейства бабовых, плады якога выкарыстоўваюцца ў медыцыне і кандытарскай прамысловасці. / ‑у; у знач. зб. Нарэзаць тамарынду.

2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

[Ням. Tamarinde з араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)