ссадзі́ць, ссаджу́, сса́дзіш, сса́дзіць; сса́джаны; зак., каго (што).
1. Дапамагчы сысці ўніз, зняць адкуль-н.
С. дзіця з канапы.
2. Даць магчымасць або прымусіць выйсці (з цягніка, аўтобуса і пад.).
С. на станцыі дзяцей.
С. безбілетніка.
|| незак. сса́джваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. сса́джванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
фармулёўка ж Formulíerung f -, -en;
даць фармулёўку formulíeren vt, in éine Fórmel fássen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
занясе́нне ср. занесе́ние;
даць суро́вую вымо́ву з ~ннем у асабі́стую спра́ву — дать стро́гий вы́говор с занесе́нием в ли́чное де́ло
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Ваздухі́ ’лёгкія’ (КЭС, Інстр. I). Да дых‑/дух‑. Параўн. аналагічныя ўтварэнні: рус. духи́ і ды́хи ’дыхальныя шляхі, асабліва ў каня’, смал. воздухи ’лёгкія, грудзі’. Параўн. бел. даць пад уздых.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Незада́лы ’няўдачы’ (Нік., Оч.). Магчыма, да задацца (да даць) ’удацца’, параўн. незадина ’няўдача’ (гл.). Паводле Карскага (2–3, 331), мн. л. назоўніка «для абазначэння псіхічнага стану» мае архаічны характар.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Распатвор́ыць ’распусціць пры патуранні, раздурыць’ (Янк. 3., Жд. 1), ’разбэсціць’ (Мат. Гом.), ’распесціць’ (маг., Наша слова, 2002, 16 кастр.), распотворы́ць ’распусціць, даць волю’ (ельск., Жыв. НС). Гл. патвараць, патвор.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Страка́ч: даць стракача́ ‘уцячы, збегчы’ (Сержп., Стан.). Ад страка́ць ‘бегаць, гізаваць’ (Сцяшк.), суадноснага з рус. стрека́ч у выразе дать стрекача́, што да стрекать ‘хутка бегчы’. Параўн. строк 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
obrodzić się
зак. урадзіцца; зарадзіць, даць добры ўраджай
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
odczepne
н. разм. адступное;
dać ~go — даць адступнога
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
oświecić
зак.
1. асвяціць;
2. даць адукацыю; адукаваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)