дэкараты́уны

(фр. décoratif, ад лац. decorare = упрыгожваць)

1) эфектны, маляўнічы, прызначаны для ўпрыгожвання (напр. д-ыя расліны, д-ае афармленне);

2) перан. ненатуральны, штучны; паказны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ілюстра́цыя

(лац. illustratio = выява, жывое апісанне)

1) малюнак у кнізе, часопісе, які суправаджае тэкст, тлумачыць змест;

2) перан. прыклад, які наглядна паказвае, пацвярджае што-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

істэ́рыя істэры́я

(гр. hystera)

1) нервовае захворванне, якое праяўляецца ў прыпадках, павышанай зласлівасці, сутаргавым смеху са слязамі;

2) перан. нервозная ліхаманкавая дзейнасць (напр. ваенная і.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кананіза́цыя

(с.-лац. canoliizatio, ад гр. kanonizo = падпарадкоўваю правілу)

1) залічэнне каго-н. царквою ў святыя;

2) перан. узаконьванне, ператварэнне якога-н. правіла ў абавязковае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

канані́чны

(лац. canonicus, ад гр. kanon = норма, правіла)

1) які з’яўляецца канонам; прызнаны царквой у якасці свяшчэннага пісання;

2) перан. цвёрда ўстаноўлены, прыняты за ўзор.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

капры́з

(фр. саргісе, ад лац. capra = каза)

1) беспадстаўнае, але настойлівае патрабаванне, недарэчнае жаданне;

2) перан. што-н. нечаканае, выпадковае (напр. к. моды, к. надвор’я).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

катава́сія

(гр. katabasion = сыходжанне)

1) заключная песня ў царкоўным каноне, у час якой абодва клірасы сыходзяцца разам на сярэдзіну царквы;

2) перан. беспарадак, мітусня, неразбярыха.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ква́дра

(польск. kwadra, ад лац. quadra = чатырохвугольнік)

1) кожная з чатырох фаз Месяца (маладзік, сход, поўня, ветах);

2) перан. стадыя, фаза, перыяд (напр. к. жыцця).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ко́дэкс

(лац. codex = кніга)

1) звод законаў якой-н. галіны права (напр. крымінальны к., грамадзянскі к.);

2) перан. сукупнасць правіл паводзін, поглядаў (напр. маральны к.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

магіка́нін

(англ. Mohican, або індз. Mo-hi-konnius)

1) прадстаўнік аднаго з плямёнаў паўночнаамерыканскіх індзейцаў, што былі знішчаны заваёўнікамі;

2) перан. апошні прадстаўнік чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)