шчаці́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., што.

Падымаць угору, натапырваць поўсць, шчацінне і пад. Воўк шчацініць поўсць. // перан. Ставіць тарчма што‑н., рабіць што‑н. падобным на шчацінне. Вецер на страсе шчацініць салому.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)