гі́канне, ‑я.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гі́канне, ‑я.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
го́йканне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
груката́нне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асігнава́нне, ‑я,
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акселера́тар, ‑а,
Прыстасаванне, якое рэгулюе наступленне гаручай сумесі ў цыліндры рухавіка ўнутранага згарання для змянення колькасці абаротаў, а таксама педаль, якая прыводзіць у
[Ад лац. accelerare — паскараць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абраза́нне, ‑я,
1.
2. Рэлігійны абрад у яўрэяў і некаторых іншых народаў, які зводзіцца да адразання крайняй плоці мужчынскага члена.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абазначэ́нне, ‑я,
1.
2. Знак, метка і пад., з дапамогай якіх што‑н. абазначана.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абвяржэ́нне, ‑я,
1.
2. Паведамленне, артыкул і пад., у якім што‑н. абвяргаецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
еката́нне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ква́канне і кво́канне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)