хці́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які імкнецца ўзяць сабе, атрымаць, мець у сябе як мага больш чаго‑н.
2. Скупы, карыслівы.
3. Пажадлівы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Verbum
анлайнавы слоўнікhot
1) гара́чы (вада́), сьпяко́тны, заду́шлівы (надво́р’е)
2) во́стры, го́ркі, рэ́зкі (смак)
3) гара́чы, па́лкі
4) гне́ўны, раззлава́ны, узлава́ны
5) запа́льчывы, нястры́маны, гара́чы
6)
7) сьве́жы, но́вы, гара́чы
8)
9) hot telephone line — гара́чая лінія (заўсёды во́льная і гато́вая для ўжы́тку)
10)
го́рача, па́лка
•
- blow hot or cold
- in hot water
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
regard
1) уважа́ць
2) глядзе́ць на каго́-што, прыгляда́цца
3) лічы́ць, лічы́цца з кім-чым; шанава́ць
4) турбава́цца пра каго́-што, зварача́ць ува́гу на каго́-што
1) паша́на
2) по́гляд, пагля́д -у
3) ува́га
•
- in regard
- with regard
- regards
- without regard
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
tun
1.
1) рабі́ць, выко́нваць
2) зрабі́ць, даста́віць, прычыні́ць
3) пакла́сці (
4)
5)
6)
2.
1)
2)
3)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
*Калды́ба, колдыба ’крывы, кульгавы, які павольна ідзе’ (
Калдыба́ 2 ’цвёрды выступ каля паглыблення на разбітай або мёрзлай дарозе’, ’няроўнае ворыва з ямкамі і выступамі’, ’скіба дзярновай зямлі на раллі’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
па́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Валіцца, ляцець зверху ўніз пад уздзеяннем сілы цяжару.
2. Валіцца на зямлю, трацячы апору, раўнавагу.
3.
4.
5. Класціся на каго‑, што‑н., пакрываць сабою каго‑, што‑н. (пра святло, цень).
6. Прыходзіцца на якое‑н. месца (аб націску ў слове).
7.
8.
9.
10. Гінуць, паміраць (аб людзях).
11.
12.
13.
14.
15.
•••
пада́ць, ‑да́м, ‑дасі́, ‑да́сць; ‑дадзі́м, ‑дасце́, ‑даду́ць;
1. Даць, падносячы, аказваючы паслугу.
2. і
3.
4. Даставіць на патрэбнае месца для пасадкі або пагрузкі.
5. і
6.
7.
8. З многімі назоўнікамі ўтварае спалучэнні са значэннем таго ці іншага дзеяння ў залежнасці ад сэнсу назоўніка.
9. і
10. і
11. Паказаць, вывесці (у мастацтве, літаратуры).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ле́гчы, лягу, ляжаш, ляжа; ляжам, ляжаце, лягуць;
1. Прыняць ляжачае, гарызантальнае становішча (пра чалавека і жывёл);
2. Размясціцца спаць, адпачываць.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9. Прыняць якое‑н. становішча, узяць які‑н. напрамак (пра самалёты, судны).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
згарэ́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць;
1. Знішчыцца агнём.
2.
3. Сапсавацца, стаць непрыгодным у выніку моцнага перагрэву; падгарэць.
4.
5. Моцна загарэць, атрымаць сонечныя апёкі.
6. Згніць, сапрэць зляжаўшыся (пра сена, зерне і пад.).
7.
8.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кро́пка, ‑і,
1. Метка, след ад уколу ці дакранання чым‑н. вострым (кончыкам карандаша, іголкі, пяра і пад.); маленькая круглая плямка, крапінка.
2. Знак прыпынку (.), які аддзяляе сказы, а таксама знак, які ўжываецца для абазначэння скарочанага напісання слова, напрыклад:
3. Графічны значок (.) у тэлеграфным кодзе, на картах і планах, у матэматыцы, у нотным пісьме і пад. у якасці ўмоўнага абазначэння чаго‑н.
4. Месца, пункт у сістэме, сетцы якіх‑н. пунктаў, дзе размешчана што‑н.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ме́ра, ‑ы,
1. Адзінка вымярэння.
2. Народная назва адзінкі ёмістасці для чаго‑н. сыпучага, якая раўнялася прыблізна пуду збожжа; пасудзіна, якой мералася што‑н. сыпучае.
3. Тое, чым вымяраюць што‑н.; мерка, крытэрый.
4. Велічыня, ступень.
5. Дзеянне або сукупнасць дзеянняў, сродкаў для ажыццяўлення чаго‑н.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)