сця́гванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. сцягваць — сцягнуць (у 1–4, 7–9 і 13 знач.); дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. сцягвацца — сцягнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

счэ́сванне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. счэсваць ​1 — счасаць ​1.

счэ́сванне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. счэсваць ​2 — счасаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбагачэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узбагачаць — узбагаціць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. узбагачацца — узбагаціцца. Абмен вопытам — надзейны сродак узаемнага ўзбагачэння. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уто́чванне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уточваць ​1 — утачыць ​1.

уто́чванне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уточваць ​2 — утачыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Abteilung

I Abtéilung

f -, -en

1) аддзяле́нне, аддзе́л

2) атра́д, гру́па

3) раён, уча́стак

II Ábteilung

f -, -en раздзяле́нне (дзеянне); выдзяле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Wírksamkeit

f -

1) дзе́янне

2) дзе́йснасць, эфектыўнасць

áußer ~ sétzen — прыве́сці ў бяздзе́йны стан, вы́весці са стро́ю

rége ~ entfálten — разві́ць бу́рную актыўнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ачы́стка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ачышчаць — ачысціць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. ачышчацца — ачысціцца.

•••

Для ачысткі сумлення — каб супакоіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

По́ступ 1 ’хада’ (ТСБМ), параўн. укр. по́ступ ’крок, хада’, рус. пос́тупь ’тс’, ст.-рус. постꙋпь, постѫпь ’рух, дзеянне’, польск. postęp ’ход, захад, працэдура’, чэш., славац. postup ’ход, метад, рух наперад’, балг. по́стъп ’тс’. Прасл. *postǫpь, з арэальным зацвярдзеннем канцавога губнога. Аддзеяслоўнае ўтварэнне з прыстаўкай па‑ з семантыкай выніковасці дзеяння. Да ступа́ць (гл.).

По́ступ 2 ’прагрэс, рух паперад’ (Байк. і Некр., ТСБМ), у значэнні ’прагрэс’, магчыма, з польск. postęp ’тс’. Гл. по́ступ 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

проти́вный​I книжн.

1. (противоположный) проціле́глы, супрацьле́глы; (обратный) адваро́тны;

проти́вный ве́тер проціле́глы ве́цер;

проти́вное мне́ние проціле́глая (супрацьле́глая) ду́мка;

2. (враждебный) супраці́ўны; (противоречащий) пярэ́члівы, супярэ́чны;

проти́вные сто́роны супраці́ўныя бакі́;

де́йствие, проти́вное зако́ну дзе́янне, супярэ́чнае зако́ну;

◊

в проти́вном слу́чае у адваро́тным вы́падку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

вы́пас м

1. с.-г. Wéide f -, -n, Wéideplatz m -(e)s, -plätze;

2. (дзеянне) Wéiden n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)