herbéiführen

vt

1) прыво́дзіць, прыво́зіць

2) выкліка́ць (што-н.)

3) дасягну́ць (чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ánekeln

vt

1) выкліка́ць агі́ду (у каго-н.); брддзіць (каго-н.)

2) зневажа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ánregend

a

1) ціка́вы, хвалрючы

2) іні- цыятыўны

~ wírken — выкліка́ць, узбу́джваць (што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

excite [ɪkˈsaɪt] v.

1. узбуджа́ць, узруша́ць, хвалява́ць;

be excited хвалява́цца;

The children were excited about the coming holiday. Дзеці радаваліся надыходзячаму святу;

Don’t get excited about the outcome. This is our big chance. Не хвалюйся пра вынік. У нас вельмі добрыя шансы.

2. (in) выкліка́ць; абуджа́ць;

excite interest/envy/suspicion выкліка́ць ціка́васць/за́йздрасць/падазро́насць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

excite

[ɪkˈsaɪt]

v.t.

1) трыво́жыць, хвалява́ць

2) выкліка́ць, распа́льваць (ціка́васьць)

to excite envy, appetite — выкліка́ць за́йздрасьць, апэты́т

to excite desire — распа́льваць жада́ньне

3) узбуджа́ць; падыма́ць (да дзе́йнасьці, на паўста́ньне)

4) утвара́ць электры́чнае або́ магні́тнае по́ле

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

абу́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Давесці да абурэння; выклікаць незадавальненне, гнеў. Аднойчы.. [Карніцкага] асабліва абурыла работа Кандрата Сенькі, якому ён даручыў устаноўку слупоў для электралініі. Паслядовіч.

абуры́ць, ‑ру́, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Разм. Абваліць, абрушыць. Абурыць склеп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заляца́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.; да каго.

Аказваць увагу, дагаджаць жанчыне, імкнучыся выклікаць прыхільнасць. Усе ў брыгадзе ведалі, што Віталь заляцаецца да Тамары, але ці карыстаецца ён поспехам у яе, пра гэта нічога пэўнага вядома не было. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узра́даваць, ‑радую, ‑радуеш, ‑радуе; зак., каго.

Выклікаць у каго‑н. пачуццё радасці; абрадаваць. Сустрэча з незнаёмым чалавекам у незнаёмым лесе .. [Язэпа] і ўзрадавала, і ўстрывожыла. Якімовіч. Па яе твары бачу, што наша паяўленне цётку Марыну не вельмі ўзрадавала. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усе́длівы, ‑ая, ‑ае.

Здольны доўга і цярпліва займацца якой‑н. сядзячай працай. Асю не прыходзіцца доўга выклікаць. Яна вельмі акуратная і ўседлівая ў працы. Шынклер. // Які патрабуе працяглай і напружанай працы. Пачалася ўседлівая карпатлівая работа над помнікам. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тэруя́ ‘пацяруха ад сена’ (пін., Нар. лекс.). Да папярэдняга слова шляхам далучэння да праславянскай асновы *ter‑ суфікса *‑ьja, што дало *terьja> teraja, гл. церая́; у з’явілася пад уплывам фанетычных змен у слове: зацвярдзенне r у спалучэнні *‑rьja магло выклікаць змену галоснага ў слабай пазіцыі. Параўн. труя 2, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)