Карчава́ха ’месца, дзе выкарчаваны лес, кусты пад сенажаць ці поле’ (Яшк.), да карчаваць з экспрэсіўным суфіксам ‑аха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пасвіронак ’засек’ (воран., Сл. ПЗБ). Да свіран (гл.). Прыстаўка па‑ пад уплывам літ. pasvirne ’месца ў свірне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Паспаду́, посподу ’знізу’ (ТС). Утворана ад прыназоўніка (^прыстаўкі) з‑пад і назоўніка ў Р. скл. спод (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паяды́нкі ’лёгкія сані’ (ваўк., Сцяшк. Сл.). З польск. pojedynka ’аднаконная брычка’. Множны лік пад уплывам лексемы с́ані.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мяжджы́ ’мазгі’ (Рам. 5). Да мозг (гл.). Пачатковае мя‑ пад уплывам літ. smẽgenys ’тс’. Чаргаванне зг > ждж.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ла́дада ’праснак з кіслага цеста’ (воран., Сл. паўн.-зах.). Відаць, да аладка (гл.) пад уплывам дзіцячай мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ландар ’арандатар карчмы’ (слуцк., БНТ, Лег. і пад.) — скажонае рандар ’тс’ гранда < арэнда (гл.). Параўн. таксама ліндар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лізбе́нь ’гультай’ (рагач., Мат. Гом.). Утварылася з *ляж‑ бень з заменам ж > з (магчыма, пад уплывам лізаць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Марэц ’нябожчык’ (ваўк., ДАБМ, к. 317). Да мрэц < прасл. mьrъcь ’тс’. Пачатковае ма‑ пад уплывам польск. martwy.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вуця́к ’качар’ (Касп.; міёр., круп., Нар. сл.). Новаўтварэнне, паралельнае да вутка ’качка’; параўн. гусак, гуска і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)