фы́рканне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. фыркаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Цішыню парушалі сваім хрумстаннем і фырканнем абозныя коні. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цу́панне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. цупаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Гуд калгасных малатарань прыглушыў мернае цупанне цапоў. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цыркуля́цыя, ‑і, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. цыркуляваць.
2. Спец. Крывая, якая апісваецца суднам пры адхіленні руля на які‑н. вугал.
[Ад лац. circulatio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зару́бка 1, ‑і, ДМ ‑бцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. зарубіць 1.
зару́бка 2, ‑і, ДМ ‑бцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зарубіць 2.
2. Р мн. ‑бак. Метка, знак, зробленыя сякерай, нажом і пад.; засечка. З дапамогай гір і пачка солі зрабілі новую шпалу на бязмене. Свежыя зарубкі, зробленыя напільнікам, паказвалі кілаграмы. Жычка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
засо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. засольваць — засаліць; засол. Засолка агуркоў. // Спосаб, якасць салення. Моцная засолка. Халодная засолка рыжыкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зача́цце, ‑я, н.
Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. зачаць 1; апладненне, пачатак цяжарнасці. О таямніца таямніц — зачацце травінкі кволай, звера, чалавека! Рудкоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зама́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. замазваць — замазаць (у 2 знач.). Замазка шчылін.
2. Вязкае рэчыва для замазвання шчылін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
галёканне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. галёкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Восеньскімі раніцамі хвойнік напаўняўся вясёлым гоманам і галёканнем дзяцей. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гафрыро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. гафрыраваць.
2. Рад паралельных хвалепадобных складак на чым‑н. Аздобіць плацце гафрыроўкай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гравіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. гравіраваць.
2. Рысунак або надпіс, выразаны на чым‑н. Ваза з гравіроўкай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)