разбі́ць

1. zerschlágen* vt, zerbréchen* vt (шкло і г. д.);

разбі́ць на кава́лкі zerstückeln vt;

2. (нанесці паразу) schlágen* vt;

разбі́ць ушчэ́нт [нашчэ́нт] kurz und klein schlágen*;

3. (раздзяліць) zerstückeln vt; áufteilen vt, vertéilen vt (на групы і г. д.);

4. (палатку, лагер і г. д.) áufschlagen* vt;

5. (планаваць) ábstecken vt; parzellíeren vt (на ўчасткі);

6. (прывесці ў непрыдатны стан) úntauglich máchen;

разбі́ць абу́так Schúhe ábtragen*;

разбі́ць даро́гу éinen Weg áusfahren*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

запуска́ць

1. (кінуць) schléudern vt (каго-н. nach D);

2. (прывесці ў дзеянне) ánlassen* vt, ánlaufen lássen*, in Gang sétzen;

запуска́ць раке́ту éine Rakéte stárten [ábschießen*];

запуска́ць рухаві́к [мато́р] den Mótor stárten [ánlassen*, ánwerfen*];

запуска́ць у вытво́рчасць etw. in Produktión [Fértigung] gében*, die Produktión (von D) áufnehmen*; разм.:

запуска́ць кіпцюры́ séine Krállen schlágen* (у што-н., каго-н. in A);

◊

запуска́ць руку́ ў чужу́ю кішэ́нь in éine frémde Tásche [in frémde Táschen] gréifen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

obrona

obron|a

ж. абарона;

~a przeciwczołgowa — процітанкавая абарона;

~a ojczyny — абарона радзімы;

w ~ie własnej — у самаабароне;

stanąć w ~ie kogo/czego — паўстаць на абарону каго/чаго;

nie mam nic na swoją ~ę — я нічога не маю (не магу прывесці) у сваю абарону

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

агу́льны

1. в разн. знач. о́бщий;

а. сход — о́бщее собра́ние;

~нае пра́віла — о́бщее пра́вило;

а. падраху́нак — о́бщий ито́г;

а. знаёмы — о́бщий знако́мый;

~ныя пыта́нні наву́кі — о́бщие вопро́сы нау́ки;

2. (касающийся всех подряд) огу́льный;

○ найбо́льшы а. дзе́льнік — мат. наибо́льший о́бщий дели́тель;

а. ры́нак — о́бщий ры́нок;

~ная адука́цыя — о́бщее образова́ние;

◊ ~нае ме́сца — о́бщее ме́сто;

знайсці́ ~ную мо́ву — найти́ о́бщий язы́к;

прыве́сці да ~нага назо́ўніка — привести́ к о́бщему знамена́телю;

у ~ных ры́сах — в о́бщих черта́х;

даво́дзіць да ~нага ве́дама — предава́ть гла́сности

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Órdnung

f -, -en

1) пара́дак, распара́дак

~ scháffen — наве́сці пара́дак

in ~ bríngen* — прыве́сці ў пара́дак

der ~ hálber — дзе́ля пара́дку

das geht in ~! — усё ў пара́дку!, дамо́віліся!

j-n zur ~ rúfen* — закліка́ць да пара́дку каго́-н.

2) сістэматыза́цыя

3) лад (грамадскі)

4) стату́т, пра́вілы, пара́дак

5) вайск. баявы́ [пахо́дны] пара́дак; стpoй

geschlóssene ~ — самкну́ты строй

zerstréute ~ — рассыпны́ [разгрупава́ны] строй

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bríngen

* vt

1) прыно́сіць, прыво́зіць, прыво́дзіць; адно́сіць, адво́зіць, адво́дзіць, дастаўля́ць

j-n nach Háuse ~ — даста́віць каго́-н. дадо́му

etw. an den Mann ~ — збыва́ць што-н. (тавар) з рук

Glück ~ — прыно́сіць шча́сце

Fréude ~ — дастаўля́ць ра́дасць

Gefáhr ~ — вы́клікаць небяспе́ку

2) (um A) пазбаўля́ць (каго-н., чаго-н.)

j-n ums Lében ~ — пазба́віць каго́-н. жыцця́

3) прыве́сці (у які-н. стан), заста́віць (зрабіць што-н.)

j-n in Áufregung ~ — (рас)хвалява́ць каго́-н.

j-n zum Schwéigen ~ — заста́віць каго́-н. замаўча́ць

j-n zur Vernúnft ~ — абразу́міць, прыве́сці каго́-н. да ро́зуму

4)

es zu etw. (D) ~ — дасягну́ць пэўнага стано́вішча, вы́біцца ў лю́дзі

etw. über sich ~ — рашы́цца на што-н.

dahín ~ , dass… — прыво́дзіць да таго́, што…

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пада́ць, -а́м, -асі́, -а́сць; -адзі́м, -асце́, -аду́ць; пада́ў, -ала́, -ло́; пада́й; пада́дзены; зак.

1. каго-што. Даць, паднёсшы.

П. кнігу каму-н.

2. што. Паставіць на стол (ежу).

П. кашу.

3. Даставіць, прывесці да месца чыёй-н. пасадкі або пагрузкі.

П. поезд да платформы.

П. вагоны.

4. каго-што. Штурхнуць, пасунуць (разм.).

П. шафу ўлева.

5. што. Прадставіць у пісьмовай форме (скаргу, заяву).

П. заяву на чарговы адпачынак.

П. у суд на каго-н. (прад’явіць іск). П. на развод (падаць заяву на скасаванне шлюбу; разм.).

6. што і без дап. Даць як міласціну.

П. жабраку.

7. што. Зрабіць, утварыць, аказаць (тое, што выражана наступным наз.).

П. дапамогу (дапамагчы). П. рэпліку (прамовіць, сказаць што-н.). П. прыметы жыцця (выявіць прыметы жыцця). П. прыклад (паслужыць прыкладам). П. каманду (скамандаваць). П. вестку (паведаміць пра сябе).

8. што. У спартыўных гульнях з мячом, шайбай і пад.: ударам паслаць мяч партнёру.

П. мяч.

9. каго-што. Адлюстраваць, вывесці, прадставіць (кніжн.).

Рэалістычна п. жыццё ў творы.

Умець сябе п. (прадставіць у лепшым выглядзе).

◊

Падаць руку — працягнуць руку для поціску або (перан.) для дапамогі.

|| незак. падава́ць, -даю́, -дае́ш, -дае́; -даём, -даяце́, -даю́ць; -дава́й.

|| наз. пада́ча, -ы, мн. -ы, -да́ч, ж. (да 1—5, 7—9 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падве́сці

1. (прывесці) (zú)führen vt; zúleiten vt; herbéiführen vt, verlégen vt (напр. трубы);

падве́сці во́йскі да (са́май) мяжы́ die Trúppen bis (únmittelbar) an die Grénze transportíeren [bríngen*];

2. (падкласці):

падве́сці фунда́мент untermáuern vt;

падве́сці ба́зу éine Básis scháffen*;

падве́сці мі́ну unterminíeren vt;

3. разм. (паставіць у цяжкае становішча) ánführen vt; heréinlegen vt, áufsitzen lássen*, im Stich lássen*;

4.:

падве́сці вы́нікі (die) Bilánz [das Fázit] zíehen*; áuswerten vt;

5.:

падве́сці бро́вы die Áugenbrauen náchziehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уве́сці, увяду, увядзеш, увядзе; увядзём, уведзяце; пр. увёў, увяла, ‑ло; заг. увядзі; зак., каго-што.

1. Прымусіць увайсці ўнутр чаго‑н., прывесці куды‑н. Увесці войскі ў горад. □ [Леапольд] усё стаяў ля сына, як той пераадзяваўся, каб увесці яго ў хату самому. Чорны. [Міхась] адчыніў хлеў, увёў туды веласіпед. Дамашэвіч. Хвядзько злез [з воза], сам раскінуў вароты і ўвёў [у двор] фурманку. Лобан. // Прыняць, уключыць у склад чаго‑н., далучыць да ліку чаго‑н. Увесці ў праўленне. Увесці ў склад экспедыцыі. // Уліць, упусціць унутр чаго‑н. Увесці глюкозу ў вену. Увесці камфару хвораму.

2. Уключыць у што‑н., зрабіць дзённым або ўжывальным. Увесці ў бой новыя сілы. Увесці канал у эксплуатацыю. Увесці ва ўжыванне новае лякарства. Увесці мяч у гульню. □ Аўтар старанна сабраў і ўвёў у навуковы абыход многія зусім невядомыя факты. Івашын.

3. Устанавіць, укараніць; пакласці пачатак чаму‑н. Увесці самаабслугоўванне. Увесці пастаяннае дзяжурства. Увесці надзвычайнае становішча. □ Калі Старыца апынулася ў партызанскай зоне, яе жыхары зноў сышліся ў калектыў і ўвялі ў вёсцы даваенныя парадкі. Хадкевіч. Максім .. разумеў, што сапраўды няблага б увесці на ферме механічнае даенне кароў. Дайліда. Каб хутчэй увесці правільны севазварот у «Чырвонай ніве», акрамя ўсяго іншага, не хапала насення канюшыны. Шахавец.

4. Пазнаёміць, дапамагчы асвоіцца з чым‑н. Увесці ў свае планы. □ Апошка ўвёў яе [Марыну] ў навуку, Як трэба пчолак даглядаць. Колас. Работа ў газеце ўвяла мяне, калі так можна сказаць, у самую гушчу літаратурнага жыцця. Карпаў.

5. Уцягнуць у што‑н., схіліць да чаго‑н. (звычайна адмоўнага). Увесці ў выдаткі. Увесці ў грэх. // Прывесці ў які‑н. стан. Вонкавая прастата і беднасць падарожнікаў ўвялі ў зман жанчыну. Шамякін. У вачах .. [Марыны Паўлаўны] Галілей убачыў слёзы, і гэта ўвяло яго ў страшэннае замяшанне. Зарэцкі.

•••

Увесці ў вушы каму — падказаць каму‑н. неабходнасць якога‑н. дзеяння.

Увесці ў злосць — раззлаваць.

Увесці ў зман — падмануць, ашукаць.

Увесці ў курс чаго — пазнаёміць каго‑н. дэталёва або ў агульных рысах з чым‑н.

Увесці ў моду — зрабіць прывычным, звычайным што‑н.

Увесці ў слёзы — расхваляваць, прымусіць заплакаць.

Увесці ў страту — прымусіць растраціцца.

Увесці ў строй — зрабіць дзейным (пра што‑н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нерво́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да нерва, нерваў. Нервовая тканка. Нервовы цэнтр. Вышэйшая нервовая дзейнасць. □ Навуковыя адкрыцці Паўлава ў галіне вывучэння мозга і нервовай сістэмы знамянуюць адну з вялікіх перамог матэрыялізму над ідэалізмам. «Беларусь».

2. Які выкліканы захворваннем нерваў, які ўзнік у выніку расстройства дзейнасці нервовай сістэмы. Нервовыя хваробы. □ [Паліцэйскі] стаяў пасярод пакоя, заклаўшы за спіну рукі, і нервовы цік перасмыкваў .. яго губы. Чорны.

3. Звязаны з узбуджанасцю, раздражненнем нерваў. Нервовае напружанне, што давяло [Візэнера] да фізічнага здранцвення, прайшло. Шамякін. Цяжкая работа ў інстытуце, гэтыя частыя непрыемнасці, а за імі і нервовая ўзбуджанасць — такая як сёння — могуць прывесці да благога. Шахавец. // Які выражае, выдае ўзбуджэнне, хваляванне, раздражненасць. Нервовы твар.

4. Якога лёгка расхваляваць; хваравіта раздражнёны, неспакойны. Сінклета Кузьмінічна любіць кароў, сваю работу, старанная даярка, але крыху адасобленая, нервовая і балюча рэагуе на ўсякія непаладкі. Дуброўскі.

5. Неспакойны, трывожны (аб рабоце, жыцці і пад.). Нервовая праца.

•••

Вегетатыўная нервовая сістэма гл. сістэма.

Нервовы імпульс гл. імпульс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)