лігату́ра, -ы, ж. (спец.).

1. Прымесь медзі ці волава да золата, серабра для надання ім большай цвёрдасці.

2. Дапаможны сплаў, які дабаўляецца ў метал у плавільнай печы.

3. Нітка, якой перавязваюць крывяносныя сасуды пры аперацыі.

4. Знак, які састаўлены з элементаў двух (ці больш) пісьмовых знакаў, напр., Æ.

|| прым. лігату́рны, -ая, -ае.

Лігатурнае золата.

Л. шоўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

скры́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

Чатырохструнны смычковы музычны інструмент высокага тэмбру.

Сола на скрыпцы.

◊

Першая скрыпка —

1) вядучая скрыпка ў аркестры;

2) пра чалавека, якому належыць галоўная, уплывовая роля ў чым-н.

|| прым. скрыпі́чны, -ая, -ае.

С. клас.

○

Скрыпічны ключ (спец.) — знак на нотным радку, які ўстанаўлівае вышыню і назву высокага гуку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

флюга́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Рухомая частка флюгера (у 1 знач.).

2. Флажок або іншы спецыяльны знак на шлюпцы, парусах, буйках і пад., які ўказвае на прыналежнасць да пэўнага судна.

3. Рухомая жалезная надстаўная труба, якая ўстанаўліваецца над дымавой або выцяжной трубой і аблягчае выхад дыму ў ветранае надвор’е.

|| прым. флюга́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

asterisk

[ˈæstərɪsk]

1.

n.

зо́рачка f., знак зно́скі (у дру́ку ці пісьме́)

2.

v.t.

пазнача́ць зо́рачкай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

conventional

[kənˈvenʃənəl]

adj.

1) звыча́йны, агу́льнапрыня́ты

2) умо́ўны

conventional sign — умо́ўны знак

3) традыцы́йны

4) станда́ртны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

indentation

[,ɪndenˈteɪʃən]

n.

1) вы́емка f., знак -у m., засе́чка, зару́бка f.

2) абза́ц -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

нумарны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да нумара, мае нумар. Нумарны знак. □ Нумарны ліхтарык [дома] яшчэ не гарэў, але нумар быў зусім чытэльны. Чорны.

2. Які значыцца пад умоўным нумарам, шыфрам; сакрэтны. Нумарны завод. Нумарны інстытут. Нумарны праект.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чырваназо́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае чырвоную зорку як знак прыналежнасці Савецкай Арміі, Савецкаму Саюзу (звычайна пра самалёт). Нарэшце мы пачулі доўгачаканы грукат гармат, нарэшце мы часцей пачалі бачыць чырваназорныя самалёты, якія імкліва праляталі над лесам на захад. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

но́та​I ж муз (знак, гук) Nóte -, -n;

пакла́сці на но́таы vertónen vt;

як па но́таах wie am Schnürchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

тапаграфі́чны topográphisch [topográfisch]; вайск Verméssungs-;

тапаграфі́чная зды́мка Lándesaufnahme f -, -n, topográfische Áufnahme;

тапаграфі́чны ўмо́ўны знак Kártenzeichen n -s, -, topográfisches Zéichen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)