воўнапрадзі́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да прадзення воўны. Воўнапрадзільны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вуглевадаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сваім саставе вуглевадароды. Вуглевадародныя злучэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вугляро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вугляроду. Вугляроднае жыўленне раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вуснапаэты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да вуснай народна-паэтычнай творчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́дрын, ‑а.

Які мае адносіны да выдры, належыць ёй. Выдрына нара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выклі́чнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выклічніка. Выклічнікавы безасабовы сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вынахо́дніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вынаходніка, вынаходніцтва. Вынаходніцкія здольнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выраджэ́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выраджэння, да выраджэнца; дэгенератыўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пунктуацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пунктуацыі. Пунктуацыйны разбор сказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пупы́шкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пупышкі (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)