Verbum

напа́рсткавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да напарстка. // перан. Вельмі малы. Сцюардэсы зноў частуюць нас вінамі розных марак у напарсткавых чарках і аптэкарскімі дозамі закусак. Новікаў.

поліметры́я, ‑і, ж.

1. У вершах — спалучэнне ў адным паэтычным творы частак, напісаных рознымі памерамі.

2. У музыцы — адначасовае спалучэнне двух і больш розных тактавых памераў.

[Ад грэч. poly — многа і metron — мера, памер.]

асартыме́нт, ‑у, М ‑нце, м.

Падбор разнастайныя відаў і гатункаў тавараў у гандлёвым прадпрыемстве або вырабаў у вытворчым. // Падбор аднародных прадметаў розных гатункаў. Асартымент гальштукаў, тканін.

[Фр. assortiment.]

ганіёметр, ‑а, м.

1. Прыбор для вымярэння вуглоў паміж гранямі крышталяў, а таксама ў розных прызмах.

2. Прыбор (сістэма шпулек) для накіраванай радыёперадачы і накіраванага рэдыёпрыёму.

[Ад грэч. gōnia — вугал і metreō — мераю.]

дыферэнцыя́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Неаднолькавы, розны пры розных умовах. Дыферэнцыяльная рэнта. Дыферэнцыяльны тарыф.

2. Які мае адносіны да дыферэнцыяла (у 1 знач.). Дыферэнцыяльнае вылічэнне. Дыферэнцыяльныя ўраўненні.

акамада́цыя, ‑і, ж.

Спец. Прыстасаванне да чаго‑н. Акамадацыя органаў мовы. Акамадацыя гукаў (у мове).

•••

Акамадацыя вока — здольнасць вока прыстасоўвацца да разгляду прадметаў на розных адлегласцях.

[Лац. accomodatio.]

радзі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.

Паведаміць (паведамляць) па радыё. Кожныя тры гадзіны метэаролагі радзіруюць у эфір пра стан надвор’я ў розных раёнах Беларусі. «Маладосць».

разнапла́навы, ‑ая, ‑ае.

Які выступае ў розных планах, ахоплівае розныя аб’екты чаго‑н. Разнапланавы раман. Разнапланавы пісьменнік. □ Платонаў стаў самым разнапланавым акцёрам, акцёрам найшырэйшага дыяпазону. Сабалеўскі.

се́рвіс, ‑у, м.

Абслугоўванне насельніцтва, задавальненне яго бытавых патрэбнасцей. // Сукупнасць арганізацый, абавязкам якіх з’яўляецца абслугоўванне бытавых патрэбнасцей насельніцтва і стварэнне розных выгод для яго. Служба сервісу.

[Англ. service — служба, абслугоўванне.]

фалеры́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. Дапаможная гістарычная дысцыпліна, што вывучае гісторыю ордэнаў, медалёў і іншых знакаў адрозненння.

2. Калекцыяніраванне значкоў і розных нагрудных знакаў.

[Лац. falerae, phalerae.]