поліметры́я, ‑і,
1. У вершах — спалучэнне ў адным паэтычным творы частак, напісаных рознымі памерамі.
2. У музыцы — адначасовае спалучэнне двух і больш розных тактавых памераў.
[Ад грэч. poly — многа і metron — мера, памер.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)