праплю́хацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Плюхацца некаторы час. Праплюхацца ў вадзе цэлы дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што і без дап.

Прасаваць ​1 некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачы́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Чыркаць некаторы час. Мароз пачыркаў запалкай, папыхкаў. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашыпе́ць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак.

Шыпець некаторы час. Гусак трохі пашыпеў і змоўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

По́тым ’праз некаторы час’ (ТСБМ, Шпіл., Нас., Касп., Сл. ПЗБ), по́том (ТС), по́тымака ’тс’ (Сцяшк. Сл.), ст.-бел. потымъ, потомъ ’тс’, рус. пото́м, укр. по́тім, чэш., славац. potom, славен. potȅm, серб.-харв. pòtom, макед. дыял. потом, в.-луж. potom, н.-луж. pótom. Утворана ў выніку зрашчэння прыназ. по- (гл. па‑) ’пасля’ і ўказ. займ. той (гл.), М. скл. тым (*tъjь > ст.-бел. тый), варыянт том.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Про́чкі ’пакіданне на некаторы час сваёй хаты, сям’і з прычыны нязгоды, неладоў’ (ТСБМ, Гарэц.; баран., Шн. 2, Др.-Падб., Сцяшк.; Растарг.), ісці ў проч (мін., Шн. 2; Нас.), ісці прочкі (калінк., З нар. сл.), ісці ў прочкі (лях., Сл. ПЗБ) ’тс’. Рус. смал. прочкі ’адсутнасць, адлучка’. Утворана ад проч 2 (гл.) з суф. ‑кі; аб словаўтварэнні гл. Карскі 2-3, 69; Шуба, Прыслоўе, 62 і наст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падыктава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Разм. Дыктаваць некаторы час. Падыктаваць з гадзіну машыністцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паквакта́ць, ‑квакчу, ‑квокчаш, ‑квокча і паквахта́ць, ‑квахчу, ‑квохчаш, ‑квохча; зак.

Квактаць (квахтаць) некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакракта́ць, ‑кракчу, ‑крэкчаш, ‑крэкча і пакрахта́ць, ‑крахчу, ‑крэхчаш, ‑крэхча; зак.

Крактаць (крахтаць) некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакуме́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Кумекаць некаторы час; падумаць. Трэба сесці ды пакумекаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)