intense

[ɪnˈtens]

adj.

1) інтэнсі́ўны (пра жыцьцё)

2) напру́жаны

3) ве́льмі вялі́кі, ве́льмі мо́цны

intense happiness — ве́льмі вялі́кая ра́дасьць

intense pain — ве́льмі мо́цны боль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

endure [ɪnˈdjʊə] v.

1. трыва́ць, цярпе́ць;

The pain was too great to endure. Боль было немагчыма цярпець.

2. fml праця́гваць існава́ць, выжыва́ць, не гі́нуць;

The language will survive and endure. Мова выжыве і будзе працягваць існаваць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

му́ляць несов.

1. (причинять боль) тере́ть; жать;

бот му́ляе — сапо́г трёт (жмёт);

2. (каму, чаму) перен. беспоко́ить (кого, что);

яму́ му́ляла яшчэ́ не́йкая рабо́та — его́ беспоко́ила ещё кака́я-то рабо́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

wrench​1 [rentʃ] n.

1. ту́занне; вы́віх, звіx;

give smth. a wrench (і)рвану́ць што-н.;

give one’s ankle a wrench звіхну́ць нагу́

2. боль, туга́;

the wrench of saying goodbye го́рыч разлу́кі

3. tech. га́ечны ключ

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

патало́гія

(ад гр. pathos = боль, пакута + logos = вучэнне)

1) навука аб хваробных працэсах, адхіленнях ад нормы ў арганізме, а таксама самі такія адхіленні;

2) перан. адхіленне ад нормы ў чым-н. (напр. п. паводзін, п. развіцця грамадства).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

◎ Карадзі́цца ’курчыцца, сімуляваць курч, капрызіць’ (Нас., Гарэц., Сл. паўн.-зах., Байк. Некр.), укр. кородигися ’скардзіцца на боль’, польск. kródzić ’укарочваць’ семантычна далёкае і, магчыма, не звязана з беларускай і украінскай лексемамі (Слаўскі, 3, 152). Падрабязна аб гэтай групе слоў Мяркулава, Этимология, 1973, 55–58. Фактычная адсутнасць лексемы на рускай моўнай глебе гаворыць або аб вузкай інавацыі, або аб запазычанні. Менш верагоднымі з’яўляюцца генетычныя суадносіны з літ. skursti ’чэзнуць, марнець’, skurdus ’хваравіты, кволы’ (Мяркулава, там жа, 57).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ По́стрык ’доўгі шост з крукам для падавання снапоў’ (Шат.). Утворана пры дапамозе прыстаўкі по- ад *мгьк‑/*słrek‑/*strok‑, параўн. спірык ’прыстасаванне ў возе для прыпрэжкі другога каня’, стрыкаць ’пстрыкаць’ (ТС). укр. стракаты ’калоць, джаліць’, рус. дыял. апраксіяй ’вастрыё, джала’, стрекать. стрекну́ть ’калоць, пырскаць’, польск. strzykać ’пра боль, што коле’, чэш. strikati ’тс’, ст.-слав. стріькало ’джала’, ’востры кій, якім падганяюць валоў’, стріьклтм ’джаліць’, ’укалоць (у тым ліку пра ўкус насякомых)’. Даслоўна ’тое. чым колюць, наколваюць’, ’шост, якім наколваюць сена’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сці́шыцца сов.

1. (стать медленнее) заме́длиться;

рух машы́н ~шыўся — движе́ние маши́н заме́длилось;

2. (приутихнуть, ослабеть) уме́риться;

ве́цер ~шыўся — ве́тер уме́рился;

3. (прекратиться) уня́ться, успоко́иться, переста́ть, зати́хнуть, ути́хнуть;

аго́нь ~шыўся — ого́нь уня́лся;

боль ~шыўся — боль успоко́илась (уняла́сь);

гнеў ~шыўся — гнев уня́лся;

4. (перестать шуметь) прити́хнуть, уня́ться, успоко́иться; (умолкнув, перестать двигаться) зати́хнуть, ути́хнуть;

дзяўчы́нка ~шылася ў куто́чку — де́вочка прити́хла в уголке́;

дзіця́ ~шылася — ребёнок уня́лся (успоко́ился)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пекану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., аднакр.

Разм.

1. каго, каму і без дап. Параніць, прычыніць боль чым‑н. распаленым, жыгучым. Пекануць агнём. Пекануць крапівой. □ Не паспеў я і вокам міргнуць, як адна аса пеканула мяне проста ў брыво. Якімовіч. // Абдаць жарам; прыпячы. У твар .. [Арсену] пеканула чырвань ці то ад злосці, ці то ад сораму. Сабаленка. // перан. Імгненна ўзрушыць чым‑н. Пекануць позіркам. □ [Леапольд Гушка] адвык думаць пра ватага чалавека, а цяпер гэтае аблічча пеканула яму ў сэрца. Чорны.

2. каго і без дап. Моцна выцяць, агрэць. Пекануць бізуном па спіне.

3. Востра, моцна пранізаць, адчуцца (пра боль). Паспрабаваў падняцца і не здолеў — у левай назе пекануў боль. Шамякін. // безас. Пра адчуванне вострага, нясцерпнага болю. — У левы локаць так пеканула, што думалася — рука адляцела. Алешка.

4. Выстраліць; пальнуць. Быццам па ваўках, дзед звыкла Пекануў з драбавіка. Астрэйка. Я спыніўся, паглядаючы на шарака і падумаў: а што калі зайсці з боку кустоў ды адтуль пекануць касому. Ляўданскі.

5. перан.; што і без дап. Сказаць рэзка, прама што‑н. непрыемнае, непажаданае; упікнуць; абразіць. — А захваліць мы не захвалім, старшыня. Заслужыце, і благое ў вочы пеканём. Пальчэўскі. А раўнаваў Косця Гену да справы. І гаварыў яму ў вочы, што думаў. Па праву партызанскай дэмакратыі. Сёння — там, у сямейным лагеры, — таксама пекануў. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вох, выкл.

1. Выказвае здзіўленне, гора, боль, жаль, сполах і інш. пачуцці. [Шэмет:] — Пара цяпер якраз такая... Адышоўшы кіламетраў са два ад горада ўверх — вох і рыбы. Лобан. [Марка Парэмская:] — Даўненька ляжыць [Павел] за далёкім Дунаем... Вох, чаго ён не нарабіў, гітлеруга пракляты!.. Ракітны.

2. у знач. наз. во́хі, ‑аў. Вохканне, нараканне. Таму зразумелы тыя вохі і ахі, якія апанавалі дзеда, калі ён не далічыўся краса[ла]. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)