прамардава́цца, ‑дуюся, ‑дуешся, ‑дуецца; зак.
Разм. Мардавацца некаторы час. Прамардавацца ноч на вакзале.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праня́ньчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.
Няньчыць некаторы час. Праняньчыць дзіця ўвесь вечар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прапаі́ць, ‑паю, ‑поіш, ‑поіць; зак., каго.
Паіць некаторы час. Прапаіць цяля паўгода малаком.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прапаласка́цца, ‑лашчуся, ‑лошчашся, ‑лошчацца; зак.
Паласкацца некаторы час. Прапаласкацца ўвесь дзень у вадзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праплю́хацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Плюхацца некаторы час. Праплюхацца ў вадзе цэлы дзень.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прапрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што і без дап.
Прасаваць 1 некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
працерушы́ць, ‑цярушыць; зак.
Церушыць некаторы час (пра дождж, снег). Снег працерушыў увесь дзень.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
По́тым ’праз некаторы час’ (ТСБМ, Шпіл., Нас., Касп., Сл. ПЗБ), по́том (ТС), по́тымака ’тс’ (Сцяшк. Сл.), ст.-бел. потымъ, потомъ ’тс’, рус. пото́м, укр. по́тім, чэш., славац. potom, славен. potȅm, серб.-харв. pòtom, макед. дыял. потом, в.-луж. potom, н.-луж. pótom. Утворана ў выніку зрашчэння прыназ. по- (гл. па‑) ’пасля’ і ўказ. займ. той (гл.), М. скл. тым (*tъjь > ст.-бел. тый), варыянт том.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Про́чкі ’пакіданне на некаторы час сваёй хаты, сям’і з прычыны нязгоды, неладоў’ (ТСБМ, Гарэц.; баран., Шн. 2, Др.-Падб., Сцяшк.; Растарг.), ісці ў проч (мін., Шн. 2; Нас.), ісці прочкі (калінк., З нар. сл.), ісці ў прочкі (лях., Сл. ПЗБ) ’тс’. Рус. смал. прочкі ’адсутнасць, адлучка’. Утворана ад проч 2 (гл.) з суф. ‑кі; аб словаўтварэнні гл. Карскі 2-3, 69; Шуба, Прыслоўе, 62 і наст.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
паарыгіна́льнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Арыгінальнічаць некаторы час; праявіць уласцівую каму‑н. арыгінальнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)