табуні́цца, ‑ніцца; незак.
Збірацца, збівацца ў табун, статак. Ласі табуняцца на ўзлессі. // перан. Разм. Трымацца разам. Хлапчукі табуніліся каля завадатара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
max [mæks] n.
1. infml са́мае бо́льшае;
It’ll cost about ten dollars max. Гэта будзе каштаваць самае большае каля дзесяці долараў.
♦
to the max infml з усі́х сіл, з усяе́ сі́лы/мо́цы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Прыгуме́нне, прыгуме́нь ’месца, плошча каля гумна’ (ТСБМ, Янк. 2, Інстр. 2, ЛА, 4), прыгу́мнік, прыгуме́ча ’тс’ (Сержп., Бір. дыс., З нар. сл.), прыгуме́нок ’прыгуменне; месца, адроджанае ад жывёлы, на якім сушаць снапы’ (ПСл), прыгуме́ння, прыгу́ннык ’адроджанае месца для жывёлы; месца перад гумном’ (ДАБМ, Бяльк.), прыгуме́нне, прыго́мнік ’прыгуменне’ (Сл. ПЗБ), пругумэ́нне, прыгумэ́нік ’месца (пляцоўка) каля гумна; прыбудоўка да гумна’ (Шушк.), прыуме́льнік, прыгумёнка, мн. л. прыгу́мкі ’прыбудова да гумна’ (Сл. ПЗБ). Да гумно́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Про́серэ́д ’пясчаны востраў ці каса на рацэ’ (ТС), прасяро́д ’востраў на рацэ’ (Талстой, Геогр.). Укр. просере́д ’пясчаная каса каля берага ці пасярод Дняпра’. Да сярод, сярэдзіна (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
исто́к в разн. знач. выто́к, -ку м., мн. выто́кі, -каў;
исто́ки Днепра́ выто́кі Дняпра́;
у исто́ков цивилиза́ции каля́ выто́каў цывіліза́цыі;
исто́ки первобы́тной культу́ры выто́кі першабы́тнай культу́ры.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ря́дом нареч. по́руч, по́бач; (о людях — ещё) по́плеч; (около) по́бач, каля́, ля; (совсем близко) недалёка, паблі́зу, блі́зка;
◊
сплошь и ря́дом скрозь, ве́льмі ча́ста, скрозь і ўсю́ды.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
опали́ться разг.
1. (обжечься) абпалі́цца, мног. паабпа́львацца, абгарэ́ць, мног. паабга́рваць;
2. (о волосяном покрове, ворсе, верхнем слое) асмалі́цца, мног. паасма́львацца;
опали́ться у костра́ асмалі́цца каля́ агню́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ту́мбачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
1. Памянш. да тумба (у 1, 2 знач.).
2. Невялікі столік-шафка, які ставяць звычайна каля ложка. На невысокай тумбачцы стаяў прыёмнік. Ваданосаў. На тумбачцы каля ложка хворага ў шкляным званка стаялі прыгожыя свежыя кветкі — белыя і ружовыя астры, цёмна-карычневыя гваздзікі. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
парапсіхало́гія
(ад гр. para = каля + psyche = душа + logos = слова)
1) галіна псіхалогіі, якая вывучае незвычайныя здольнасці чалавечага арганізма (яснабачанне, тэлепатыю і інш.);
2) тэлепатычныя здольнасці чалавека.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
прымару́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.
Разм. Трохі замарудзіць, запаволіць. Каля старой антонаўкі, на якой маршчынілася кара, Антось прымарудзіў крок. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)