накшта́лт, прыназ. з Р.

Спалучэнне з прыназоўнікам «накшталт» выражае параўнальныя адносіны: указвае на прадмет, з’яву, прымету, да якіх падобны якія-н. прадметы, з’явы.

Нешта н. дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарнаклён, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Нізкае дрэва або куст сямейства кляновых, адзін з відаў клёна. / ‑у; у знач. зб. Зараснікі чарнаклёну.

2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mahoń, ~niu

maho|ń

м. чырвонае дрэва;

meble z ~niu — мэбля з чырвонага дрэва;

ufarbować włosy na ~ń — пафарбаваць валасы ў колер чырвонага дрэва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дрэвападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны з выгляду на дрэва. Дрэвападобная папараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каўчукано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца каўчуканосам. Каўчуканоснае дрэва. Каўчуканосныя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́нгавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да манга. Мангавае дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падко́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад карой дрэва. Падкорны слой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэдкасло́йны, ‑ая, ‑ае.

Са слаямі, якія рэдка чаргуюцца. Рэдкаслойнае дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ствалі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае шмат ствалоў (пра дрэва, куст).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тонкаслаёвы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з тонкіх слаёў. Тонкаслаёвае дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)