Разм. Тое, што і пагалоска. Народны погалас хутчэй за вецер разносіць навіны ў самыя далёкія аулы і паселішчы.Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пу́чыць, ‑чыць; незак., што.
Раздуваць, уздымаць. Вецер пучыць брызент. □ Не будзе ежа будучыні пучыць так жываты людзям, як гэта самая капуста.Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узбушава́цца, ‑шуюся, ‑шуешся, ‑шуецца; зак.
Пачаць бушаваць (пра вецер, мора і пад.). Мора ўзбушавалася.//перан. Раскрычацца, пачаць буяніць. Пад вечар узбушаваўся стары.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
kiełb
м.заал. пячкур (Gobio gobio);
~ie we łbie — у галаве вецер гуляе
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Ветралом ’дрэвы, паваленыя ветрам; буралом’. Сюды ж ветраломная лінія (КТС). Укр.вітроло́м ’дрэва, зламанае ветрам’; ’моцны вецер’, рус.калуж., пск., перм.ветролом ’буралом’, польск.wiatrołom ’дрэва, паваленае або зламанае ветрам’; ’участак лесу-буралому’, чэш.větrolam, славац.vetrolam ’лясная паласа для аховы палёў ад ветру’; серб.-харв.в(ј)етро̀лом ’ламанне дрэў па прычыне моцнага ветру’; ’укрыццё, сховішча ад ветру’, балг.ветролом ’лес, паламаны моцным ветрам’. Магчыма, прасл.větro‑lamъ. Да вецер і ламаць (гл.). Семантычныя паралелі: літ.vė́tralauža, vė́jalaužos, ням.Windbruch, іт.frangivento.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вятры́шча ’моцны вецер’ (КСТ, КТС). Рус.ветри́ще, балг.ве́трище ’тс’. Даволі звычайнае ўтварэнне з суф. ‑išče, які ў дадзеным выпадку выконвае ўзмацняльную функцыю; гл. Слаўскі, SP, 96. Можна дапусціць архаічнасць утварэння.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыціха́ць, прыці́хнуць still [léiser] wérden; sich berúhigen (супакоіцца); sich légen (правецер);
гукі прыці́хлі die Töne verhállten [verstúmmten, erstárben]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
расшуме́ццаразм (stark) lärmen vi, viel Lärm máchen; Radáu máchen (скандаліць);
ве́цер расшуме́ўся der Wind braust
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
АФГА́НЕЦ,
мясцовы паўд.-зах. або паўд.вецер, які дзьме з Афганістана ў раёны зах. Паміра і вярхоўі Амудар’і. Сухі, моцны (скорасць 17—25 м/с), вельмі пыльны. Узнікае пры ўварванні халодных паветраных масаў у паўд. раёны Сярэдняй Азіі. У г. Тэрмез (Узбекістан) бывае да 70 дзён за год. Прыгнечвае расліннасць, наносіць шкоду сельскай гаспадарцы.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Ве́рцень ’вецер; нячыстая сіла’ (Мат. Гом.). Персаніфікаваная назва ветру, паводле яго магутнай наднатуральнай сілы, утвораная ад vьrtěti і суф. ‑ьnʼь (як студзень, пярэварацень); параўн. таксама рус.перм.ве́рте́нь ’гарэза, свавольнае бойкае дзіцё’.