абадзьму́ць, ‑му, ‑меш, ‑ме; ‑мём, ‑мяце; зак., каго-што.
Разм. Ачысціць, сагнаць што‑н. зверху струменем паветра. Вецер абадзьмуў расу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)