trifling

[ˈtraɪfəlɪŋ]

adj.

1) малава́ртасны; нява́жны; нязна́чны, малы́

2) пусты́, легкаду́мны; непава́жны (пра чалаве́ка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

unaccustomed

[,ʌnəˈkʌstəmd]

adj.

1) непрывы́клы; непрывы́чны, непрызвыча́ены

2) нязвы́чны, нязвы́клы; незнаёмы (пра абста́віны, пра́цу)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

underbred

[,ʌndərˈbred]

adj.

1) бла́га ўзгадава́ны, з дрэ́ннымі мане́рамі

2) нечыстакро́ўны (пра каня́, саба́ку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

unwritten

[ʌnˈrɪtən]

adj.

1) няпі́саны

2) звычаёвы

3) не запі́саны, чы́сты (пра а́ркуш папе́ры)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ска́зка

1. ка́зка, -кі ж.;

2. перен. ка́зка, -кі ж., ба́йка, -кі ж.;

всё э́то ска́зки усё гэ́та ка́зкі (ба́йкі);

3. (список, реестр) ист. ска́зка, -кі ж.;

реви́зская ска́зка ист. рэві́зская ска́зка;

◊

ска́зка про бе́лого бычка́ шутл. ка́зка пра бе́лага бычка́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

жук, ‑а, м.

1. Насякомае з жорсткім надкрыллем.

2. перан. Разм. Пра хітрага, пранырлівага чалавека. «Жук гэты Адзярыха, — думае Саша. — Не пра фермы, вядома, клапоціцца. Але ліха з ім». Навуменка.

•••

Каларадскі жук — буравата-жоўты з чорнымі палоскамі шкодны жук, які аб’ядае лісце бульбы.

Майскі жук — тое, што і хрушч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

журча́ць і журчэ́ць, ‑чыць; незак.

Ствараць аднастайныя булькатлівыя гукі; цурчаць (пра бягучую ваду). Ціха журчала ў лозах вада, шапацеў леташні сухі чарот. Краўчанка. // перан. Аднастайна, ціха гучаць (пра голас, людскую гаворку). Словы англічаніна ліліся лёгка і журчэлі, нібы лагодны ручаёк, але камандзіру дывізіі слухаць іх было непрыемна. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

1. Незак. да забіць ​1.

2. без дап. Пападаць, пранікаць (пра струмені вады, пыл, снег і пад.). З боку двара.. ляпілася некалькі дашчаных сенцаў. Вузкія, абшытыя знадворку стужкамі бляхі, каб не забіваў дождж, яны стаялі радком. Ракітны.

3. Душыць, мучыць (пра кашаль). Кашаль забівае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запячы́ся, ‑пячэцца; пр. запёкся, ‑пяклася, ‑лося; зак.

1. Пакрыцца скарынкай пры гатаванні ў печы, у духоўцы. Каша добра запяклася.

2. Загусцець, засохнуць (пра кроў). Рана была неглыбокая, але ўжо забруджаная. У бот пацякла кроў, запяклася. Шамякін.

3. Перасохнуць ад смагі, патрэскацца (пра вусны). Засмаглі вусны і запёкся рот. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бла́га,

1. Прысл. да благі.

2. безас. у знач. вык. Пра дрэнныя, неспрыяльныя абставіны, акалічнасці. От прыехала [Галя] ў чужую вёску, і не так ужо тут блага. Ермаловіч.

3. безас. у знач. вык. Пра цяжкі фізічны або душэўны стан каго‑н. Чамусьці Валоку зрабілася блага — ён хіснуўся ад вады. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)