clean1 [kli:n] adj.
1. чы́сты; аха́йны;
clean habits аха́йнасць;
clean hands чы́стыя ру́кі;
keep oneself clean быць аха́йным;
keep one’s house clean трыма́ць дом у чысціні́/чыстаце́
2. све́жы, які́ не быў у карыста́нні;
clean clothes све́жая во́пратка;
a clean page чы́стая старо́нка
3. дабрачы́нны, дабрадзе́йны, цнатлі́вы, цно́тны;
lead a clean life жыць дабрачы́нна
4. сумле́нны, праўдзі́вы;
a clean fight сумле́нная барацьба́
5. прысто́йны;
clean jokes прысто́йныя жа́рты
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
dark2 [dɑ:k] adj.
1. цёмны;
grow/get/become dark цямне́ць, змярка́цца, суто́ньвацца;
It is pitch dark. Цёмна хоць во́ка вы́калі.
2. цёмны (пра колер); сму́глы
3. змро́чны; пану́ры
4. незразуме́лы, няя́сны
5. сакрэ́тны, та́йны, невядо́мы
6. неадукава́ны, бескульту́рны
7. дрэ́нны, благі́;
dark deeds/thoughts благі́я ўчы́нкі/ду́мкі
♦
a dark horse чалаве́к, пра яко́га ма́ла ве́даюць і які́ можа здзіві́ць;
keep smth. dark BrE, infml трыма́ць што-н. у сакрэ́це; уто́йваць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
сакрэ́тI м
1. (тайна) Gehéimnis n -ses, -se;
ве́даць які-н сакрэ́т um ein Gehéimnis wíssen*;
па сакрэ́це разм im Gehéimen; im Vertráuen (канфідэнцыянальна);
адкры́ць чый-н сакрэ́т in j-s Gehéimnis éindringen*, j-s Gehéimnis entdécken;
вы́даць сакрэ́т ein Gehéimnis préisgeben* аддз [verráten*];
трыма́ць у сакрэ́це gehéim hálten*;
2. вайск Hórchposten m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
hálten
*
1.
vt
1) трыма́ць
j-n an [bei] der Hand ~ — трыма́ць каго́-н. за руку́
2) выко́нваць (што-н.), прытры́млівацца (чаго-н.)
Diät ~ — прытры́млівацца дые́ты
3) (für A) лічы́ць, прыма́ць (за каго-н., што-н.)
ich hálte ihn für méinen Freund — я лічу́ яго́ сваі́м ся́брам
4) выступа́ць (з чым-н)
éinen Vórtrag ~ — чыта́ць дакла́д
den Mund ~ — трыма́ць язык за зуба́мі
j-n beim Wórte ~ — злаві́ць каго-н. на сло́ве
Rat ~ — ра́іцца
2.
vi
1) спыня́цца
der Zug hält — цягні́к спыня́ецца
2) (auf A) надава́ць значэ́нне (чаму-н.), ува́жліва ста́віцца (да чаго-н.)
auf séine Gesúndheit ~ — сачы́ць за сваі́м здаро́ўем
3.
(sich)
1) трыма́цца
sich ábseits ~ — трыма́цца ўбаку́
2) прытры́млі- вацца (чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ко́ўзкі, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Зусім гладкі, які не стварае трэння і на якім цяжка ўтрымацца або які цяжка ўтрымаць; слізкі. Коўзкі лёд. □ Усё цяжэй было трымаць раўнавагу на коўзкай ад гразі дарозе, усё горш упраўляліся замлелыя рукі з непаслухмяным рулём. Краўчанка. Зерне было сухое, коўзкае. Пянкрат. // перан. Ненадзейны, небяспечны, такі, што можа прывесці да непажаданых вынікаў (пра жыццёвы шлях, напрамак дзейнасці і пад.). Не блукалі сцежкай коўзкай — Спеў Купалы акрыляў, Арлянят-маладнякоўцаў У палёт благаслаўляў. А. Александровіч.
2. Які мае гладкую паверхню і рухаецца шляхам слізгання. Гэтай зімой, напрыклад, дзед змайстраваў такія саначкі, што лепшых і не прыдумаеш. Лёгенькія, прыгожыя. Кляновыя палазкі добра закручаныя, коўзкія. Рылько.
3. Плаўны, лёгкі (пра паходку, рух і пад.). Даганяем і бачым Жэньку, Сцяпанавага сына. Лыжы ў яго бацькавы, ідзе без палак, упэўнена, моцнымі і коўзкімі крокамі. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сёрбаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што і без дап.
1. Разм. Есці вадкую страву, прысмоктваючы. [Дзеці], завіхаючыся, сёрбалі, і гэта... [Ганну] цешыла, — раней ёй заўсёды прыходзілася ўгаворваць сына есці, расказваць яму казкі. Гурскі. Уладзік клаў лыжку і хацеў вылазіць з-за стала, але бацька кідаў такі выразны позірк, што нехаця будзеш сядзець і сёрбаць зацірку... С. Александровіч.
2. Піць, прысмоктваючы. Віцька, нагінаючыся над сталом, сёрбаў са сподачка чай, раз-пораз шморгаючы кірпатым носам. Асіпенка. Мараканцы ў кафэ гучна сёрбаюць мятны чай і прыцмокваюць з вялікім задавальненнем. В. Вольскі.
3. Піць невялікімі глыткамі час ад часу. Хросны не піў, а патроху сёрбаў з конаўкі саматужную гарэліцу. Асіпенка.
4. Утвараць у час яды характэрныя гукі сёрбання. Хто захапляўся, гучна сёрбаў, дзед таго лыжкай па лбе хрысціў. Калачынскі. Тацянка ўмее трымаць кубачак і не сёрбае так, як Марынка. Юрэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узво́д 1, ‑а, М ‑дзе, м.
Невялікае вайсковай падраздзяленне (у пяхоце, артылерыі і пад.). Стралковы ўзвод. Кулямёты ўзвод. □ Начамі з пушчы за Нёман выязджалі разведчыкі, выходзілі ўзводы, падчас цэлы атрад ні брыгада. Брыль.
узво́д 2, ‑а і ‑у, М ‑дзе, м.
1. ‑у. Дзеянне паводле дзеясл. узводзіць — узвесці (у 1, 2 знач.); узвядзенне.
2. ‑а. Спец. Частка затвора або замка агнястрэльнай зброі, якая стрымлівае ўдарны механізм перад баявой гатоўнасцю. Прыціснуўшыся да сцяны. Бывалы трымаў пісталет на ўзводзе. Новікаў. — Ну, час ісці ўжо... Годзе. Пайшлі!.. Курок на ўзводзе. Па праву канваіра Узвёў Аніс курок. Куляшоў.
•••
На ўзводзе — а) у стане ап’янення; у стане ўзбуджэння. Марцін жа перад тым наведаўся к суседу, Там выпіў як належыць, закусіў. Ну і на ўзводзе быў, вядома. Корбан; б) напагатове. Трымаць пісталет на ўзводзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пастано́ўка ж
1. (дзеянне) Áufstellen n -s;
пастано́ўка го́ласу Stímmschulung f -;
пастано́ўка пыта́ння Frágestellung f -;
пастано́ўка зада́чы Áufgabenstellung f -;
пастано́ўка мэ́ты Zíelsetzung f -;
2. (манера трымаць) Háltung f -;
пастано́ўка ко́рпуса Körperhaltung f -;
пастано́ўка па́льцаў муз Fíngersatz m -(e)s;
пастано́ўка ру́кі муз Hándhaltung f -;
3. тэатр Áufführung f -, -en, Inszeníerung f -, -en;
тэлевізі́йная пастано́ўка Férnsehspiel n -(e)s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
це́ла н Körper m -s, -; Leib m -(e)s, -er (чалавека, жывёлы);
на це́ле am Körper; фіз ва́дкае це́ла flüssiger Körper;
цвёрдае це́ла féster Körper, Féstkörper m;
◊ быць адда́ным душо́ю і це́лам каму-н [чаму-н] j-m [éiner Sáche] mit Leib und Séele ergében sein;
быць у це́ле разм dick [wóhlbeleibt] sein;
трыма́ць у чо́рным це́ле stíefmütterlich behándeln; streng [kurz] halten*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
адле́гласць ж
1. Ábstand m -(e)s, -stände; Entférnung f -, -en, Wéite f -, -n (далечыня);
на пэ́ўнай адле́гласці ад in éiniger Entférnung von (D);
адле́гласць па прамо́й Lúftlini¦e f -, -i¦en;
які́м кіру́юць на адле́гласці férngesteuert;
на адле́гласці стрэ́лу in Schússweite;
трыма́ць каго-н на адле́гласці sich (D) j-n vom Léibe hálten*; Distánz wáhren (zu D)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)