Verbum

мармыту́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Той, хто пастаянна мармыча.

|| ж. мармыту́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х.

мо́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто ва ўсім прытрымліваецца моды; франт.

|| ж. мо́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

надгля́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто робіць надгляд.

|| ж. надгля́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. надгля́дчыцкі, -ая, -ае.

разлу́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто разлучыў, разлучае блізкіх адзін аднаму людзей.

|| ж. разлу́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

самату́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца вырабам чаго-н. дома; рамеснік.

Арцель саматужнікаў.

|| прым. самату́жніцкі, -ая, -ае.

сараматні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Бессаромны чалавек; той, хто парушае правілы прыстойнасці.

|| ж. сараматні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.

бягля́к, бегляка́, мн. беглякі́, бегляко́ў, м. (разм.).

Той, хто ўцякае, уцякач.

|| ж. бягля́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

валаво́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто валаводзіць, зацягвае вырашэнне якой-н. справы.

Не слухайце вы гэтага валаводніка.

вальнаду́мец, -мца, мн. -мцы, -мцаў, м.

Той, хто вызначаецца вальнадумствам.

|| ж. вальнаду́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак (разм.).

ве́яльшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто вее збожжа або працуе пры веялцы.

|| ж. ве́яльшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.