нахле́бніцкі, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы нахлебніку, такі, як у нахлебніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненато́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, што цяжка наталіць. Ненатольная прага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымяня́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які можна прымяніць, выкарыстаць; прымянімы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сапа́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Такі, што ўвесь час сапе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

upkeep [ˈʌpki:p] n. до́гляд (за садам, домам і да т.п.);

I can’t afford the upkeep of this large house. Я не магу даглядаць такі вялікі дом.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

малева́ть несов., разг. малява́ць;

◊

не так стра́шен чёрт, как его́ малю́ют посл. не такі́ стра́шны чорт, як яго́ малю́юць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ан прост.

1. союз аж, але́ ж;

ан вдруг аж ра́птам;

ан глядь аж гляджу́;

ан нет але́ ж не;

я ду́мал, она́ его́ забы́ла, ан, ви́дно, нет я ду́маў, яна́ пра яго́ забы́лася, але́ ж не;

2. усилительная част. а вось і, а ўсё-такі, а ўсё ж такі, не;

— Ну что, проигра́лся? — Ан нет. Ну што, прайгра́ўся? — А вось і не (не);

— Съе́зжу-ка я в го́род. — Не́зачем! — Ан съе́зжу. З’е́зджу я ў го́рад. — Няма́ чаго́! — А ўсё-такі (а ўсё ж такі) з’е́зджу.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выра́зны, -ая, -ае.

1. Такі, у якім кожная дэталь, момант яскрава вылучаюцца.

Выразныя абрысы гор.

В. почырк.

Выразнае вымаўленне.

2. Яскравы, пераканаўчы.

Выразная перавага.

3. Дакладна і ясна сфармуляваны.

В. адказ.

|| наз. выра́знасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неўвяда́льны, -ая, -ае.

1. Такі, які застаецца свежым, не вяне.

Неўвядальная зелень садоў.

2. перан. Які з цягам часу не траціць свайго значэння, сілы і пад. (высок.).

Неўвядальная слава.

Неўвядальная прыгажосць.

|| наз. неўвяда́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дваі́сты, -ая, -ае.

1. Які складаецца з дзвюх аднародных частак.

Д. след.

2. Такі, які змяшчае ў сабе дзве розныя якасці, часта супярэчлівыя.

Дваістая натура.

Дваістае пачуццё.

Дваістая палітыка крахам канчаецца.

|| наз. дваі́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)