*Мры́каць, мры́каты ’муркаць (пра ката)’ (стол., Нар. лекс.). З ⁺мрукати, якое з польск. mrukać ’тс’. Да мрук (гл.)

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Му́ленік, муле́нік ’мазоль’ (лун., Шатал.; стол., Сл. Брэс.; Мат. Гом., ТС), драг. муляны́к ’тс’ (КЭС). Да му́ліць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пло́сценька ’тоненькая вузенькая пласцінка гліны’ (стол., ЖНС). Утварылася ад плоскі (гл.) пры ад’ідэацыі слоў пласцінка (ці тоненька стружка).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыз, прыс ’праз, скрозь’ (Яруш.; беш., стол., ЛА, 2). Да праз (гл.); адносна змены націскной фанемы параўн. пры́жыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дыеты́чны Diät-, diätisch, diätétisch;

дыеты́чны стол Diätkost f -, Kránkenkost f;

дыеты́чны праду́кт Diäterzeugnis n -ses, -se, diätisches Erzéugnis;

дыеты́чнае харчава́нне Diätspeise f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

hérrichten

vt

1) абсталёўваць (кватэру)

mit gróßer Sórgfalt hérgerichtet sein — быць акура́тна апра́нутым

2) збіра́ць на стол

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прыслепава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Падслепаваты. На гэты момант пад стол трапіў і наш прыслепаваты стары кот. Сабаленка. Вокны ў .. [хатцы] таксама былі маленькія, прыслепаватыя, і шыба ў адным з іх заткнёна анучаю. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пластылі́н, ‑у м.

Незасыхаючая пластычная маса з гліны, воску і тлушчу і іншых рэчываў, якая ўжываецца для лепкі. Алёша тым часам скамячыў у далоні пластылін і зноў апусціў рукі пад стол. Нядзведскі.

[Ад грэч. plastós — вылеплены.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагу́тарыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Правесці некаторы час у гутарцы з кім‑н. Уперамежку з доўгімі маўчанкамі, .. [Рыгор і Галя] прагутарылі да самай раніцы. Гартны. [Партызаны] паселі за стол і ўчацвярых прагутарылі з паўгадзіны. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́рнік, ‑а, м.

Салодкае печыва на мёдзе, патацы або цукры з духмянымі прыправамі. Мядовы пернік. Мятны пернік. □ Пад вечар маці напякла салодкіх пернікаў, паставіла на стол вяндліну і паўкварты мёду. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)