халту́ра, ‑ы, ж.
Разм. зневаж.
1. Пабочны, звычайна лёгкі заработак звыш асноўнага. У людзей як у людзей — ва ўсіх па два выхадных ужо, а ў .. [Аўсяніка] вечна гэта «налева», вечна халтура... Васілевіч.
2. Нядобрасумленная, неахайная, выкапаная без ведання справы работа. [Мікола:] — Халтура хутчэй за ўсё, а не вецер... Калі б мы так будавалі, што вецер, няхай і штармавы, у дзевяць балаў, можа бурыць, — грош нам цана была б. Хадкевіч. // Тое, што зроблена такім чынам, прадукт такой работы. Хаджу, разглядаю скульптуры. Мастак быў праўдзівы, Ні спешкі нідзе, ні халтуры! Гілевіч. «Бо пішаш, — заявіў Сівы, — халтуру. Што толку з колькасці, браток, Калі слабы любы радок». Корбан.
[Ад лац. chartularium — спіс нябожчыкаў, які чытаўся свяшчэннікам на дзень памінання памёршых.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эфі́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да эфіру; знаходзіцца ў эфіры. Эфірная прастора.
2. Кніжн. Вельмі тонкі, незвычайна лёгкі. Эфірнае адзенне. // перан. Бесцялесны, незямны. — Не! Я не якое-небудзь эфірнае стварэнне, а жанчына, якая ведае, як і граблі, і рыдлёўку, і сякеру трымаць у руках, — рэзка адказала Галіна. Рамановіч.
3. Які ўтрымлівае эфір (у 4 знач.). Эфірны шкіпінар. □ [Ніна Іванаўна:] — Не забывайцеся, што гэтае дрэва [грэцкі арэх], а больш дакладна, ягоныя прыгожыя лісты, вельмі багатыя фітанцыдамі, якія, як вы ўжо добра ведаеце, забіваюць шкодных мікробаў, што ў лістах ёсць эфірны алей. Дубоўка. // Які ўласцівы эфіру як хімічнаму рэчыву. Эфірны пах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
возду́шный
1. в разн. знач. паве́траны;
возду́шный флот паве́траны флот;
возду́шный насо́с паве́траная по́мпа;
возду́шный кора́бль паве́траны карабе́ль;
возду́шная трево́га паве́траная трыво́га;
возду́шная поду́шка паве́траная паду́шка;
возду́шный деса́нт паве́траны дэса́нт;
2. перен. (лёгкий) лёгкі;
возду́шное пла́тье лёгкая суке́нка;
◊
возду́шный поцелу́й паве́траны пацалу́нак;
возду́шные за́мки паве́траныя за́мкі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
easy
[ˈi:zi]
1.
adj.
1) лёгкі
easy terms — лёгкія ўмо́вы
2) спако́йны, бестурбо́тны
3) лаго́дны, малапатрабава́льны
4) пада́ўкі на ўплы́ў, даве́рлівы; згаво́рлівы
5) сваво́дны, прые́мны, натура́льны
6) во́льны (во́пратка), про́сты (стыль паво́дзінаў), свабо́дны; паво́льны
an easy pace — паво́льная хада́
2.
adv.
лёгка, спако́йна; паво́льна; выго́дна
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
glide
[glaɪd]
1.
v.i.
1) ру́хацца лёгка й пла́ўна; сьлі́згаць, ко́ўзацца; сьлі́згаць, плыць (па вадзе́)
2) міна́ць паво́лі або́ няўзна́к
The years glided past — гады́ міна́лі няўзна́к
3) плянірава́ць, пла́ўна зьніжа́цца
2.
n.
1) пла́ўны, лёгкі рух
2) плянірава́ньне n., пла́ўнае зьніжэ́ньне самалёта
•
- glide into
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
waft
[ˈwɑ:ft]
1.
v.
1) гнаць (па вадзе́ або́ паве́тры)
The waves wafted the boat to shore — Хва́лі прыгна́лі чо́вен да бе́рагу
2) дзьмуць, лёгка ру́хаць (ве́трам)
3) трыма́цца ў паве́тры або́ на вадзе́
2.
n.
1) лёгкі паве́ў ве́тру
2) узма́х -у m. (крыло́м, руко́ю)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
whisk
[hwɪsk]
1.
v.t.
1) зьмята́ць; зма́хваць
2) зьбіва́ць (я́йкі, сьмята́ну)
2.
v.i.
шмы́гаць
The mouse whisked into its hole — Мыш шмыгну́ла ў но́рку
3.
n.
1) лёгкі, жва́вы рух, узма́х -у m.
2) ве́нічак -ка m., мяцёлка f.
3) калато́ўка (для зьбіва́ньня)
•
- whisk away
- whiskers
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
piórko
piórk|o
н.
1. пёрка;
lekki jak ~o — лёгкі, як пёрка;
2. пяро;
~o kreślarskie — чарцёжнае пяро;
obrastać w ~a — апярацца; сталець;
stroić się w cudze ~a — прыбірацца ў чужое пер’е
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
змей, змея, м.
1. Разм. Вялікая змяя; тое, што і змяя.
2. Казачнае крылатае страшыдла з тулавам змяі; дракон, цмок. Трохгаловы змей. □ Паехалі яны [браты] ў свет з лютымі змеямі-цмокамі ваяваць. Якімовіч.
3. Дзіцячая цацка, якая складаецца з лёгкага каркаса, абцягнутага паперай ці матэрыяй, і запускаецца на нітцы ў паветра. Сасакі любіла разам з Кіёсі запускаць змея, і аднойчы іх змей падняўся вышэй за ўсіх, што пускалі тады дзеці. Арабей.
4. Пра злога, каварнага чалавека. Ляснічы — змей, ну, аж шалее, Жыўцом грызе сваю ахвяру. Колас.
•••
Аэралагічны змей — лёгкі прывязны планер, які скарыстоўваецца для падымання самапішучых аэралагічных прыбораў у высокія слаі атмасферы.
Зялёны змей — гарэлка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лу́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
Разм. Трапіць, пацэліць. Акцызнік раптам стаў, спяшаючыся, апранацца. Соваў рукі ў рукавы кашулі і ніяк не мог лучыць. Пташнікаў. — Што на .. [сівецкіх гаспадароў] глядзець? Яны раздураныя, яны адно глядзяць, каб як лучыць на лёгкі хлеб. Зарэцкі.
лучы́ць, лучу́, лу́чыш, лу́чыць; незак., каго-што.
Разм. Злучаць, яднаць. Як высветлілася, усе [партызаны] былі жывы-здаровы і толькі яшчэ раз адчулі, чаго варт для іх той, хто лучыў іх у адну баявую сілу. Брыль. З гэтым чалавекам Рыгора лучыла глыбокае пачуццё таварыскай блізкасці. Гартны. Ва ўсім цывілізаваным свеце родная мова ёсць асноваю, якая лучыць усе прадметы школьнага курса, якая праходзіць праз усе яго часткі. Шырма.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)