жані́х, ‑а, м.

Мужчына, які мае нявесту; будучы муж нявесты; суджаны. Спраўляюцца заручыны Вясельніцы засмучанай З вясёлым жаніхом. Купала. // Мужчына, які ўступае ў шлюб, у час шлюбных абрадаў і ўрачыстасцей. І Вось Жаніх той і Нявеста Сваё ў царкве занялі месца, Каб шлюбны выканаць закон. Крапіва. // Халасты мужчына, які думае жаніцца і шукае нявесту. Да яе колькі жаніхоў сваталася. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

operative [ˈɒpərətɪv] adj.

1. дзе́ючы; дзе́йсны;

become operative набыва́ць моц, увахо́дзіць у сі́лу (пра закон)

2. med. аперацы́йны;

operative treatment аперацы́йнае ўмяша́нне

♦

the operative word ключаво́е сло́ва, найбо́льш ва́жнае сло́ва (у сказе)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

úmstoßen

* vt

1) пераку́льваць, абаро́чваць

2) абвярга́ць

3) адмяня́ць, скасо́ўваць (закон)

ein Úrteil ~ — юрыд. касава́ць [скасава́ць] прысу́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

legislate

[ˈledʒɪsleɪt]

1.

v.i.

выдава́ць зако́ны

2.

v.t.

пастанаўля́ць, прыма́ць пастано́ву

The council legislated a new law — Ра́да прыняла́ но́вы зако́н

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

forceful

[ˈfɔrsfəl]

adj.

1) по́ўны сі́лы; мо́цны, магу́тны

2) дзе́йны, эфэкты́ўны, мо́цны, які́ ў сі́ле (пра зако́н); які́ ро́біць ура́жаньне, уража́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аўтано́мія

(гр. autonomia, ад autos = сам + nomos = закон)

1) права насельніцтва якой-н. часткі дзяржавы самастойна вырашаць справы ўнутранага кіравання; самакіраванне;

2) здольнасць асобы прымаць самастойныя рашэнні.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

аўтано́мія

(гр. autonomia, ад autos = сам + nomos = закон)

1) права насельніцтва якой-н. часткі дзяржавы самастойна вырашаць справы ўнутранага кіравання; самакіраванне;

2) вызначальнасць якой-н. з’явы ўнутранымі законамі (гетэраномія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

да́а

(кіт. dao = шлях, закон, прынцып)

паняцце старажытнакітайскай філасофіі, якое абазначала ў тэорыі пазнання заканамернасць прыроды, у этыцы — сэнс жыццёвага шляху чалавека, этычную норму, у логіцы — падставу, аснову, аргумент.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

намагене́з

(ад гр. nomos = закон + -генез)

антыдарвінаўская канцэпцыя развіцця жывой прыроды, паводле якой эвалюцыя арганізмаў адбываецца не на аснове прыроднага адбору, а пад уздзеяннем унутраных заканамернасцей (гл. таксама аўтагенез).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ном

(гр. nomos = літар. закон, пастанова; песня)

1) старажытнагрэчаская назва асноўнай адміністрацыйнай адзінкі (акругі) у Стараж. Егіпце;

2) адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка сучаснай Грэцыі;

3) песня, гімн у старажытных грэкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)