не́рпа

(фін. norppa)

ластаногая млекакормячая жывёла сям. цюленяў, пашыраная ў Паўночна-Ледавітым акіяне, у паўночнай частцы Атлантычнага і Ціхага акіянаў, у некаторых паўночных азёрах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

скарпіён

(лац. scorpio, -onis, ад гр. skorpios)

1) ядавітая членістаногая жывёла класа арахнідаў, пашыраная ў тропіках і субтропіках;

2) старадаўняя кідальная машына, від балісты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фікаміко́зы

(ад гр. phykos = водарасць + мікоз)

хваробы жывёл і чалавека, якія выклікаюцца грыбамі парадку мукаральных; на Беларусі найбольш хварэюць буйная рагатая жывёла, свінні, авечкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Трус (жывёла) 1/329; 2/243, 281; 3/30, 170, 364; 5/433; 9/304, 306; 10/272—273 (укл.); 11/224, 400

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

зімаві́шча

1. Месца, дзе зімуюць людзі, звяры, жывёла, птушкі (Слаўг.). Тое ж зімовішча, зімаўё (Слаўг.).

2. Халоднае нізкае, багатае крыніцамі месца (Слаўг., Ст.-дар.).

□ ур. Зімавішча (балота) каля в. Пасека Ст.-дар., в. Зімовішча Пух.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

імігра́нт

(лац. immigrans, -ntis = які перасяляецца)

1) іншаземец, які прыехаў у якую-н. краіну на пастаяннае жыхарства (параўн. мігрант 1, эмігрант 1);

2) жывёла (від, род), якая перасялілася на дадзеную тэрыторыю з іншай, дзе яна ўзнікла і развівалася раней (параўн. мігрант 2).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

obora

obor|a

ж.

1. абора, кароўнік;

2. зборн. жывёла, скаціна, быдла;

patrzeć na księża ~ę — стаяць адной нагой у магіле

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гара́л

(н.-лац. goral)

парнакапытная жывёла сям. пустарогіх, пашыраная ў Гімалаях, Усх. Тыбеце, Паўд.-Усх. Кітаі, на Карэйскім паўвостраве і ў Усурыйскім краі; аб’ект палявання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кабарга́

(рус. кабарга, ад алт. toorgo)

горная бязрогая жывёла сям. аленевых з мускуснай залозай на жываце (у самцоў); пашырана ва Усх. і Паўд.-Усх. Азіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ланцэ́тнік

(ад лац. lancea = кап’ё)

беспазваночная жывёла класа бесчарапных з празрыстым целам і хваставым плаўніком, які па форме нагадвае ланцэт; пашырана пераважна ў трапічных морах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)